အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေဆိုင်ရာ အဋ္ဌမဇယားတွင် အိန္ဒိယသမ္မတနိုင်ငံ၏ တရားဝင်ဘာသာစကားများကို စာရင်းပြုစုထားသည်။ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ ပြဋ္ဌာန်းချိန်တွင် ဤစာရင်းတွင် ပါဝင်သော ဘာသာစကားသည် တရားဝင်ဘာသာစကားများကော်မရှင်တွင် ကိုယ်စားပြုခွင့်ရှိသည်နှင့် ဘာသာစကားသည် ပြည်ထောင်စု၏ ရုံးသုံးဘာသာစကားများဖြစ်သည့် ဟိန္ဒီနှင့် အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားတို့ကို တိုးတက်ကြွယ်ဝစေမည့် အခြေခံအချက်များထဲမှတစ်ခုဖြစ်လိမ့်မည်၊[၁] သို့သော် ထိုစာရင်းသည် နောက်ပိုင်းတွင် ပို၍ အရေးပါလာခဲ့သည်။ အိန္ဒိယအစိုးရသည် ယခုအခါ အဆိုပါဘာသာစကားများ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအတွက် အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ဆောင်ရွက်ရန် တာဝန်တစ်ရပ်ရှိနေပြီဖြစ်ပြီး "၎င်းတို့သည် လျင်မြန်စွာ ပေါများကြွယ်ဝလာပြီး ခေတ်မီအသိပညာကို ဆက်သွယ်ပြောဆိုရာတွင် ထိရောက်သောနည်းလမ်းများဖြစ်လာသည်" ဟူသောအချက်ကို လိုက်နာဆောင်ရွက်ရန် တာဝန်ရှိသည်။ [၂] ထို့အပြင်၊ ပြည်သူ့ဝန်ဆောင်မှုအတွက် စာမေးပွဲဖြေဆိုမည့် ကိုယ်စားလှယ်လောင်းများသည် စာရွက်ကို ဖြေဆိုရန် ကြားခံဘာသာစကားအဖြစ် မည်သည့်ဘာသာစကားကိုမဆို အသုံးပြုခွင့်ရှိသည်။ [၃]
အိန္ဒိယဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေ၊ ပုဒ်မ ၃၄၄ (၁) နှင့် ၃၅၁ အရ အဋ္ဌမအချိန်ဇယားတွင် အောက်ပါ ဘာသာစကား (၂၂ ) မျိုးအား အသိအမှတ်ပြုခြင်း ပါဝင်သည်။ [၄] [၅] ၁။ အာသံဘာသာစကား
၃။ ဘိုရိုဘာသာစကား (အိန္ဒိယနိုင်ငံ)
၅။ ဂုဇရာတ်ဘာသာစကား
၁၁။ မလယာဠမ်ဘာသာစကား
၁၂။ ကသည်းဘာသာစကား
၁၃။ မာရထီဘာသာစကား
၁၄။ နီပါလီဘာသာစကား
၁၅။ ဩရိဿဘာသာစကား
၁၈။ ဆန်ထာလီဘာသာစကား
၁၉။ သိန္ဓီဘာသာစကား
၂၀။ တမီးလ်ဘာသာစကား
၂၁။ တယ်လူဂူဘာသာစကား
၂၂။ အူရဒူဘာသာစကား
လက်ရှိတွင် ပြည်ထဲရေးဝန်ကြီးဌာန၏ ထုတ်ပြန်ချက်အရ [၆] [၇] ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေပါ အဋ္ဌမဇယားတွင် ဘာသာစကား ၃၉ မျိုး ထပ်မံထည့်သွင်းရန် တောင်းဆိုမှုများရှိနေသည်။ ၎င်းတို့မှာ ၁၁။ အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကား
၁၈။ ကာရ်ဘီဘာသာစကား
၂၇။ မီဇိုဘာသာစကား
၃၃။ ပါဠိဘာသာစကား