Sklerotin

Insekten-Butenskelett: verlaten Poppenhülle vun en Goldpeerd

Bi Sklerotine (vun ooldgr. σκληρός sklēros „hart“) hannelt sik dat um Strukturproteine, de sunnerlich hart wurrn sünd[1]un en groten Deel vun dat Butenskelett vun Liddfööt (Arthropoden as Insekten un Kreefte) utmaakt. Se kaamt nich bloß bi Deerter (Liddfööt un Plattwörmer), man ok bi Protisten vör. Dör Inlagern vun Sklerotin weert Deele vun dat Lief steviger, sunnerlich an Stellen, wo se veel röögt weert.

Wo Sklerotine vörkamen doot

[ännern | Bornkood ännern]

In de Butenhuud vun Insekten maakt Sklerotin normolerwiese tohopen mit Chitin en Andeel vun 50 bit 70 % ut.[2] Chitin ohne Sklerotin bedutt, datt dat Lief an düsse Stellen flexibler bewegt weern kann. Bi Kreefte ut de See is de Andeel vun Sklerotin düütlich lüttjer, hier warrt Kaliumsolt inlagert un maakt dat Butenskelett stevig.[2][3] Bi Plattwörmer kummt Sklerotin vör in de Eierschillen vun Suug- un Dwirrelwörmer.[1]

Literatur

[ännern | Bornkood ännern]
  • W. Westheide, R. Rieger: Spezielle Zoologie. Teil 1: Einzeller und Wirbellose Tiere. 2. Uplage. Spektrum Akademischer Verlag, Heidelbarg 2007, ISBN 978-3-8274-1575-2.

Belege

[ännern | Bornkood ännern]
  1. ↑ a b Dieter Bunke: Skerotin-Komponenten in den Vitellocyten von Microdalyellia fairchildi (Turbellaria). In: Zeitschrift für Zellforschung und Mikroskopische Anatomie. Band 135, Nr. 3, 1972, S. 383–398.
  2. ↑ a b H. Börner: Arthropoden. In: Pflanzenkrankheiten und Pflanzenschutz. (= Springer-Lehrbuch). 2009, ISBN 978-3-540-49067-8, Kapitel 10, S. 173–290.
  3. ↑ Benny Sabroe Welinder: The crustacean cuticle — I. Studies on the composition of the cuticle. In: Comparative Biochemistry and Physiology Part A: Physiology. Band 47, Nr. 2, 1974, S. 779–787.