Alice Boner | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | 22 juli 1889 Legnano | |||
Overleden | 13 april 1981 Zürich | |||
Nationaliteit(en) | Zwitserse | |||
Beroep(en) | kunstschilderes, beeldhouwster en schrijfster | |||
|
Alice Boner (Legnano, 22 juli 1889 - Zürich, 13 april 1981) was een Zwitserse kunstschilderes, beeldhouwster en schrijfster van enkele boeken over Indiase kunst en architectuur.
Alice Boner was een zus van Georgette Boner.[1] Ze studeerde beeldhouw- en schilderkunst in Brussel, München en Basel. Aanvankelijk werkte ze in haar vaderland, maar in 1925 trok ze naar Parijs. Ze raakte vroeg geïnteresseerd in Indiase kunst. Ze maakte kennis met de Indiase danser Uday Shankar en ging in 1930 met hem mee naar India, waar ze de dansgroep van Shankar vijf jaar managede en financieel ondersteunde. In 1935 koos ze definitief voor India: ze woonde van 1936 tot 1978 in Varanasi. Hier schilderde ze voornamelijk, met name het leven van gewone mensen en mythologische voorstellingen. Ze verdiepte zich in de Indiase cultuur, kunst, religie en filosofie. Ze bestudeerde de beeldhouwwerken in de grotten van Ellora en kwam tot ontdekkingen met betrekking tot de achterliggende vormprincipes, waar ze een boek over schreef. Ze was in de jaren daarna een pionier in de bestudering van de shilpa shastras, hindoeïstische teksten die iconografische richtlijnen geven voor religieuze afbeeldingen zoals beelden en architectuur (tempels).
In het museum Bharat Kala Bhavan op het terrein van de universiteit van Varanasi is een zaal gewijd aan haar werk, met onder meer haar belangrijkste werk, het triptych Prakriti-Visvarupa-Kali.