Anolis garmani
| Anolis garmani IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2015) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Anolis garmani Stejneger, 1899 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Anolis garmani op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Anolis garmani is een hagedis uit de familie anolissen (Dactyloidae).
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1899 gepubliceerd door Leonhard Hess Stejneger.[2] De soortaanduiding garmani is een eerbetoon aan Samuel W. Garman (1843 - 1927). Deze soort is enige tijd in het geslacht Norops geplaatst geweest.
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Het is een van de grotere soorten anolissen; het mannetje wordt maximaal 38 centimeter lang, vrouwtjes blijven kleiner en worden maximaal 25 centimeter lang.[3] Ongeveer twee derde van de totale lichaamslengte bestaat uit de lange staart. De kleur is minder bont dan bij sommige soorten anolissen; meestal is de hagedis grasgroen en alleen in rust of bij stress wordt hij bruin. Mannetjes hebben een forser lichaam en een grovere, zaagachtige stekeltjeskam van achter de nek tot halverwege de staart. De keelzak van de mannetjes is relatief groot en heeft een gele kleur met een oranje binnenzijde.[4] De keelzak van de vrouwtjes heeft geen felle kleuren en is donkerder.
Levenswijze
[bewerken | brontekst bewerken]De vrouwtjes zetten eieren af die begraven worden in de bodem. Op het menu staan insecten maar ook kleinere hagedissen zoals andere anolissen. Daarnaast worden ook plantendelen zoals fruit gegeten.[5]
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]De soort komt voor in delen van de Caraïben en leeft op het eiland Jamaica en op de Kaaimaneilanden. In het zuidoostelijke deel van de Verenigde Staten is de anolis uitgezet.[6] De habitat bestaat uit tropische en subtropische bossen en alleen de dichtbegroeide delen ervan. Ook in tuinen met hoge bomen kan de soort worden aangetroffen. Anolis garmani leeft met name op de stammen van bomen, en hoger dan twee meter komt deze soort niet vaak, alleen als er gevaar dreigt klimt hij soms snel in een hoge boom. Tijdens de regentijd verschuilt de anolis zich weken of zelfs maandenlang; hij komt alleen tevoorschijn bij zonnig weer.
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is de beschermingsstatus 'veilig' toegewezen (Least Concern of LC).[5]
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ (en) Anolis garmani op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Stejneger, L.H. (1899). A new name for the great crested Anolis of Jamaica. The American Naturalist 33(391): 601. Gearchiveerd op 26 september 2017.
- ↑ Fläschendräger & Wijffels: 109–110
- ↑ Heselhaus & Schmidt: 29–30
- ↑ a b International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Anolis garmani - IUCN Red List. Gearchiveerd op 9 oktober 2021. Geraadpleegd op 15 augustus 2019. . op 9 oktober 2021.
- ↑ Uetz & Hallermann – The Reptile Database
Bronnen
- (en) Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Anolis garmani. Geraadpleegd op 15 augustus 2019.
- (de) – Axel Fläschendräger & Leo Wijffels (1996). Anolis in Biotop und Terrarium; Natur-und-Tier-Verlag, Münster, pagina 109–110; ISBN 3 931587 04 5
- (de) – Ralph Heselhaus & Matthias Schmidt (1994). Karibische Anolis, 2e, herziene druk; Herpetologischer Fachverlag Heselhaus und Schmidt, Münster, pagina 29–30; ISBN 3 9801853 2 X