Asteracanthus Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Midden-Jura tot Vroeg-Krijt | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
Geslacht | |||||||||||
Asteracanthus Agassiz, 1837 | |||||||||||
Typesoort | |||||||||||
Asteracanthus ornatissimus | |||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||
Asteracanthus op Wikispecies | |||||||||||
|
Asteracanthus[1][2] (uit het Grieks: ἀστήρ aster, 'ster' en Grieks: ἄκανθα akantha, 'stekel') is een geslacht van uitgestorven hybodontiforme haaien, bekend uit het Midden-Jura (Bathonien) tot het Vroeg-Krijt (Valanginien).
Asteracanthus was een van de grootste bekende Hybodontiformes en bereikte een lengte van twee à drie meter. Het gebit van Asteracanthus is hoog gekroond en meerbladig.
Dit geslacht is gemeld uit het Midden-Trias tot het Krijt, hoewel het geslacht zoals momenteel omschreven dateert uit het Bathonien-Valanginien, voornamelijk uit Europa. Fossielen worden gevonden in de mariene lagen van de Verenigde Staten, Iran, Zwitserland, Madagaskar, Marokko en Europa. In 2021 werd een compleet skelet beschreven uit de Solnhofener kalksteen uit het Laat-Jura (Tithonien). Het geslacht Strophodus (Midden-Trias tot Laat-Krijt), voorheen als synoniem beschouwd, wordt nu als afzonderlijk beschouwd, waarbij de tanden van Asteracanthus meer gemeen hebben met Hybodus en Egertonodus.
Het geslacht lijkt te zijn aangepast aan open mariene omstandigheden en had waarschijnlijk een epibenthische levenswijze.