Before the Flood (album)

Before the Flood
Livealbum van Bob Dylan en The Band
Uitgebracht 20 juni 1974
Opgenomen 30 januari, 13-14 februari 1974
Gemasterd Kendun Recorders
Gemixt Nat Jeffrey, Village Recorders
Genre Rock
Duur 92:26
Label(s) Asylum (in Europa Island Records)
Producent(en) Bob Dylan en The Band met Rob Fraboni en Phil Ramone als geluidstechnici.
Chronologie
1973
Planet Waves		   1974
Before the Flood		   1975
Blood on the Tracks
(en) MusicBrainz-pagina
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Before the Flood is een live-album van Bob Dylan en The Band, opgenomen tijdens de promotietour voor het album Planet Waves. De tour en het album waren onderdeel van het contract dat gesloten werd met David Geffen, de oprichter van Asylum.[1] De samenwerking tussen Dylan en The Band was niet nieuw. Midden jaren 1960 waren zij al op tournee geweest[2] en na Dylans motorongeluk hadden zij al samen muziek opgenomen, later bekend geworden als The Basement Tapes.

Zie ook Planet Waves

Hoewel op de setlist van de tour meerdere nummers van de sessies voor Planet Waves voorkwamen, zoals "Tough Mama","Something There is About You" en "Nobody 'Cept You"[3], zijn deze niet op Before the Flood terecht gekomen. De titel van het album is wel ontleend aan "What's lost is lost, we can't regain what went down in the flood", een zin in het nummer "Wedding Song" van Planet Waves en geïnspireerd op de trilogie Farn Mabul (Before the Flood) van Sjolem Asch.[4]

De opnamen

[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel er tijdens meerdere optredens opnamen gemaakt werden, kwamen op het album slechts de opnamen terecht van de drie optredens in het Los Angeles Forum in Inglewood, een stadje grenzend aan Los Angeles. Deze opnamen vonden plaats op 13 februari en op 14 februari met een middag- en een avondconcert. "Knockin' on Heaven's Door is de enige uitzondering en werd opgenomen op 30 januari in de arena van Madison Square Garden in New York.

De nummers

[bewerken | brontekst bewerken]

Op kant 2 en op kant 3 de nummers 4,5 en 6 speelt alleen The Band, op kant 3 de nummers 1,2 en 3 is Dylan solo. De overige nummers zijn Dylan met begeleiding van The Band.

Alle muziek en teksten zijn geschreven door Bob Dylan behalve waar aangegeven; alle opnamen zijn in Los Angeles behalve waar aangegeven.. 

Kant 1
Nr. TitelOpnamedatum Duur
1. Most Likely You Go Your Way and I'll Go Mine 14 feb (avondconcert) 4:15
2. Lay Lady Lay 13 feb 3:14
3. Rainy Day Women ♯12 & 35 13 feb 3:27
4. Knockin' on Heaven's Door 30 jan New York 3:51
5. It Ain't Me Babe 14 feb (avondconcert) 3:40
6. Ballad of a Thin Man 14 feb (middagconcert) 3:41
Totale duur: 22:08
Kant 2
Nr. TitelOpnamedatum Duur
1. Up on Cripple Creek (Robbie Robertson)14 feb (avondconcert) 5:25
2. I Shall Be Released 14 feb (middagconcert) 3:50
3. Endless Highway (Robertson)14 feb (avondconcert) 5:10
4. The Night They Drove Old Dixie Down (Robertson)14 feb (avondconcert) 4:24
5. Stage Fright (Robertson)14 feb (avondconcert) 4:45
Totale duur: 23:34
Kant 3
Nr. TitelOpnamedatum Duur
1. Don't Think Twice, It's All Right 14 feb (avondconcert) 4:36
2. Just Like a Woman 14 feb (avondconcert) 5:06
3. It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding) 14 feb (avondconcert) 5:48
4. The Shape I'm In (Robertson)14 feb (middagconcert) 4:01
5. When You Awake (Richard Manuel, Robertson)14 feb (avondconcert) 3:13
6. The Weight (Robertson)13 feb 4:47
Totale duur: 27:31
Kant 4
Nr. TitelOpnamedatum Duur
1. All Along the Watchtower 14 feb (middagconcert) 3:07
2. Highway 61 Revisited 14 feb (avondconcert) 4:27
3. Like a Rolling Stone 13 feb 7:09
4. Blowin' in the Wind 13 feb + 14 feb (middagconcert) 4:30
Totale duur: 19:13

Hitnoteringen

[bewerken | brontekst bewerken]

Het album bereikte nummer 3 op de Billboard 200[5], nummer 8 op de UK Albums Chart en nummer 7 in Nederland.[6]

Kritiek

[bewerken | brontekst bewerken]

Het album werd over het algemeen goed beoordeeld. Dylan zelf nam later enige afstand, eigenlijk van de tour en indirect van het album. In een interview met Cameron Crow zegt hij: "Het enige waar mensen over spraken was 'energie dit, energie dat'. De grootste complimenten waren dingen als: 'Wow, veel energie, man.' Het was absurd geworden".[7]