Belgische federale verkiezingen 2003

Federale verkiezingen 2003
Datum	18 mei 2003
Land	België
Te verdelen zetels	150 (Kamer); 40 (Senaat)
Opkomst	91,63%
Resultaat
Grootste partij	VLD (NL); PS (FR)
Nieuwe regering	Verhofstadt II
Vorige regering	Verhofstadt I
Opvolging verkiezingen
Portaal	Politiek ; België

De Belgische federale verkiezingen van 2003 werden gehouden op 18 mei 2003. Op deze dag werden 150 leden van de Kamer van volksvertegenwoordigers en 40 senatoren verkozen.

Na deze verkiezingen volgde de 51ste legislatuur van het Federaal Parlement van België.

Voor het eerst werd er gewerkt met provinciale kieskringen (op Vlaams-Brabant na, zie Kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde) en een kiesdrempel van 5%.

Aanloop

Voor het eerst sinds 1999 vonden er weer federale verkiezingen plaats.

Volksunie: Door interne meningsverschillen was de VU in 2001 in drie groepen uiteengevallen. De Vlaams-nationalistische groep rond Geert Bourgeois vormde een nieuwe partij, de Nieuw-Vlaamse Alliantie. Zij kwam als onafhankelijke partij op voor de verkiezingen in 2003. De groep rond Bert Anciaux vormde de partij SPIRIT. SPIRIT sloot nog voor de verkiezingen van 2003 een kartel met sp.a, wat voor verdeeldheid zorgde in de jonge partij. De 3e groep (degenen die de Volksunie wilden laten bestaan) verdeelde zich over de andere partijen. Kopstukken Johan Sauwens en Nelly Maes gingen respectievelijk naar de CD&V en SPIRIT. Een groep progressief-liberalen waaronder toenmalig voorzitster Annemie Vandecasteele stapte over naar de VLD.
CD&V: Na het slechte resultaat van de CVP tijdens de verkiezingen van 1999 werd Stefaan De Clerck gekozen tot algemeen partijvoorzitter en startte een organisatorische en ideologische hervorming. Daarbij veranderde de partijnaam in 2001 in CD&V.
Agalev & Ecolo: In de laatste weken van de regering-Verhofstadt I werden alle onpopulaire maatregelen die reeds genomen werden in de schoenen van de groenen geschoven. Op 5 mei 2003 stapten de Waalse groenen, Ecolo, zelfs uit de regering.
MR: De bestaande alliantie rond de Franstalige liberalen (de PRL), de francofone Brusselaars (het FDF) en de Mouvement des Citoyens pour le Changement (MCC) gingen samen naar de kiezer onder de naam Mouvement Réformateur.

In de media draaiden deze verkiezingen vooral rond wie de grootste partij zou worden en dus de eerste minister zou mogen leveren. Verder kwamen vooral economische thema's zoals werkgelegenheid aan bod.

Uitslag

Zetelverdeling Kamer 2003

4

25

23

8

21

24

25

1

18

1

4 25 23 8 21 24 25 1 18 1

De 150 zetels zijn als volgt verdeeld:

■ Ecolo: 4

■ PS: 25

■ sp.a-spirit: 23

■ cdH: 8

■ CD&V: 21

■ MR: 24

■ VLD: 25

■ N-VA: 1

■ VB: 18

■ FN: 1

Kamer

	Lijsten	stemmen	perc.	zetels
VLD	lijsten	1.009.223	15.36%	25 (+2)
sp.a/Spirit	lijsten	979.750	14.91%	23 (+9)
CD&V	lijsten	870.749	13.25%	21 (-1)
PS	lijsten	855.992	13.02%	25 (+6)
VB	lijsten	761.407	11.59%	18 (+3)
MR	lijsten	748.952	11.40%	24 (+6)
cdH	lijsten	359.660	5.47%	8 (-2)
N-VA	lijsten	201.399	3.06%	1 (-)
Ecolo	lijsten	201.118	3.06%	4 (-7)
Agalev	lijsten	162.205	2.47%	0 (-9)
FN	lijsten	130.012	1.98%	1 (+0)
Overige				0

Senaat

Nederlandstalig kiescollege						Franstalig kiescollege
Partij		Dir*.	Co*	Gem*	Totaal*	Partij		Dir*	Totaal
	VLD	7 (+1)	2	3	12(+1)		PS	6 (+2)
	sp.a/Spirit	7 (+3)	2	3	12(+6)		MR	5 (0)
	CD&V	6 (0)	1	2	9(-1)		cdH	2 (-1)
	VB	5 (+1)	1	2	8(+2)		Ecolo	1 (-2)
	Agalev	0 (-3)			0(-3)		FN	1 (+1)	1(+1)
	Overige partijen: 0 zetels

Dir = direct verkozenen, Co = gecoöpteerden, Gem = Gemeenschapssenatoren, Totaal = het totaal aantal zetels in de Senaat

Gevolgen

Van de regerende partijen, ging de liberale partij licht vooruit, de socialistische partij substantieel vooruit. De groene partij verdween volledig uit de Kamer en de Senaat door de pas ingevoerde kiesdrempel van 5 %, een nieuwigheid waarvoor de partij zelf had gestemd. Het Vlaams Blok bleef groeien en voor de N-VA kon enkel Geert Bourgeois in West-Vlaanderen een zetel in de kamer veroveren. Na enkele weken van informatiegesprekken door Elio Di Rupo kon de regering zonder veel moeite verder regeren als 'paars zonder groen'; zo werd de regering-Verhofstadt II gevormd.