Bernard Guyot

Bernard Guyot
Guyot in 1968
Guyot in 1968
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 19 november 1945
Geboorteplaats Longjumeau, Frankrijk
Overlijdensdatum 28 februari 2021
Overlijdensplaats Péronne, Frankrijk
Sportieve informatie
Discipline(s) Weg
Ploegen
1967-1968
1969-1972
1973
1974 		Pelforth-Sauvage-Lejeune
Sonolor-Lejeune
Sonolor
Magiglace-Juaneda
Beste prestaties
Luik-Bastenaken-Luik 8e (1968)
WK op de weg 12e (1969)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Bernard Guyot (Longjumeau, 19 november 1945 – Péronne, 28 februari 2021) was een Frans wielrenner die als prof reed tussen 1967 en 1974.

Carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1964 nam Guyot deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Zomerspelen in Tokio, hij finishte als 94e. Bij de amateurs waren zijn belangrijkste overwinningen drie etappes in de Ronde van de Toekomst, in 1965 en 1966 en een etappe en het eindklassement in de Vredeskoers in 1966.[1] Dit zorgde er mede voor dat hij in 1967 zijn eerste profcontract tekende, dit was bij Pelforth-Sauvage-Lejeune. Hij zou twee jaar rijden bij deze ploeg. In zijn eerste jaar boekte hij zijn meeste overwinningen, zes etappes in totaal. Hij won onder andere de achtste etappe in Parijs-Nice. Hij eindigde in het eindklassement als tweede achter de winnaar Tom Simpson.[2] In het najaar van 1967 nam Guyot samen met zijn landgenoot Jacques Anquetil deel aan de Trofeo Baracchi, ze eindigden tweede achter de Belgen Ferdinand Bracke en Eddy Merckx.[3] In diezelfde periode werd Guyot tweede in de Grote Landenprijs, de GP Lugano en de Coppa Agostoni.

In 1968 nam hij voor het eerst deel aan de Ronde van Frankrijk. In het eindklassement eindigde hij op de 27e plaats, van zijn in totaal vijf deelnames aan de Tour was dit zijn beste eindklassering. Eind september 1968 won hij het Circuit d'Auvergne, voor Antoon Houbrechts. Één jaar later boekte Guyot zijn laatste professionele overwinning. Hij zegevierde in de Circuit des Boucles de la Seine, nadat hij Anatole Novak versloeg in een sprint om de zege.

In 1974 stopte hij zijn professionele carrière als wielrenner nadat hij dat seizoen bij Magiglace-Juaneda reed.

Hij overleed in 2021 op 75-jarige leeftijd in het Franse Péronne.[4]

Privé

[bewerken | brontekst bewerken]

De jongere broer van Guyot, Claude is eveneens actief geweest als professioneel wielrenner. Zijn belangrijkste resultaten waren drie etappe overwinningen in de Ronde van de Toekomst in 1966 en 1967. Daarnaast hadden de broers ook een oom, Fernand Etter, die ook professioneel wielrenner was. In 1969 reden zij bij dezelfde ploeg, Sonolor-Lejeune.

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
1965
7e en 13e (ITT) etappe Ronde van de Toekomst
1966
3e etappe (deel A) Vredeskoers
Eindklassement Vredeskoers
7e etappe (ITT) Ronde van de Toekomst
1967
8e etappe (ITT) Parijs-Nice
4e etappe Eibarko Bizikleta
Ronde van de Herault
2e etappe (deel B, ITT) Vierdaagse van Duinkerke
1e etappe Circuit du Morbihan
Eindklassement Circuit du Morbihan
5e etappe (deel A) Ronde van Catalonië
1968
Circuit d'Auvergne
1969
Circuit des Boucles de la Seine

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
1967
1968 27e  
1969 50e  
1970 buiten tijd  
1971 28e  
1972 81e  
1973
1974 buiten tijd  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Parijs-Roubaix Luik-Bast.‑Luik WK op de weg
1967 21e 45e 26e 17e 37e
1968 54e 45e 39e 8e opgave
1969 32e 12e
1970 92e
1971
1972 59e
1973
1974

Ploegen

[bewerken | brontekst bewerken]