Bismut(III)oxychloride

Bismut(III)oxychloride
Algemeen
Molecuulformule BiOCl
IUPAC-naam bismut(III)oxychloride
Molmassa 260,43 g/mol
InChI
1/Bi.ClH.O/h;1H;/q+1;;/p-1/i1+110;1-35;1-16
CAS-nummer 7787-59-9
EG-nummer 232-122-7
PubChem 6328152
Wikidata Q418042
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H315 - H319 - H335
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P305+P351+P338
LD50 (ratten) (oraal) 22.000 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur zilverwit
Dichtheid 7,72[1] g/cm³
Goed oplosbaar in zoutzuur, salpeterzuur
Onoplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Bismut(III)oxychloride (BiOCl) is een zilverwit, kristallijn poeder dat gebruikt wordt als pigment in plastics, coatings, inkten en cosmetica. De dunne plaatvormige kristallen van deze stof reflecteren meer of minder licht naargelang de invalshoek, wat een parelend of iriserend effect geeft. Door de deeltjesgrootte te veranderen en de deeltjes een oppervlaktebehandeling te geven, kan men het effect variëren van hoogglanzend tot meer mat.

Cosmetische producten waarin bismut(III)chlorideoxide voor haar decoratief effect gebruikt wordt, zijn in de eerste plaats lipstick, oogschaduw, eyeliner en nagellak; soms ook gezichtspoeders of badzout. In plaats van bismut(III)chlorideoxide gebruikt men soms micakorreltjes bekleed met bismut(III)chlorideoxide. De deeltjesgrootte kan variëren van 5 tot ca. 100 micrometer.

De stof werd vroeger, voor de komst van de antibiotica, gebruikt als medicijn tegen syfilis.[1]

Zuiver bismut(III)chlorideoxide is irriterend voor ogen, huid en ademhalingswegen.

De verbinding heeft een octaëdrische kristalstructuur waarbij elk bismutatoom gebonden is aan vier zuurstofatomen en vier chlooratomen.[2]

[bewerken | brontekst bewerken]