Chen Chun
Chen Chun (陳淳; 1483–1544) was een Chinees kunstschilder en kalligraaf uit de Ming-periode. Zijn omgangsnaam was aanvankelijk Daofu (道復) en later Fufu (復甫). Zijn artistieke namen waren Baiyang (白陽) en Baiyang Shanren (白陽山人).
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Chen werd geboren in een rijke familie van literati in Suzhou in de provincie Jiangsu. Hij werd in de kalligrafie en schilderkunst onderwezen door Wen Zhengming (1470–1559), een van de Vier Meesters van de Ming-dynastie en medeoprichter van de Wu-school.
Na zijn opleiding bij Wen ontwikkelde Chen een vrijere manier van werken in gewassen inkt. De werken van Song-meester Mi Fu hadden hierin een belangrijke invloed. Chen maakte veel shan shui-landschappen in de stijl van de Zuidelijke School, maar was met name bekend om zijn vogel- en bloemschilderingen in de stijl van Wens leraar Shen Zhou (1427–1509).[1] Chen gebruikte vaak de xieyi-techniek (寫意; 'gedachten schetsen'). Hierom wordt hij vaak in één adem genoemd met de grillige Xu Wei (1521–1593).[2]
- (en) China Online Museum: Chen Chun
- ↑ (en) Encyclopædia Britannica: Liu Qiyi, Jerome Silbergeld, Michael Sullivan, Chinese painting: Ming dynasty (1368–1644). Gearchiveerd op 19 november 2022.
- ↑ (en) China Online Museum: Features in Painting
