Chloortoluron

Chloortoluron
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van chloortoluron
Structuurformule van chloortoluron
Algemeen
Molecuulformule C10H13ClN2O
IUPAC-naam 1-(3-chloor-4-methylfenyl)-3,3-dimethylureum
Molmassa 212,67602 g/mol
SMILES
Clc1cc(NC(=O)N(C)C)ccc1C
InChI
1/C10H13ClN2O/c1-7-4-5-8(6-9(7)11)12-10(14)13(2)3/h4-6H,1-3H3,(H,12,14)
CAS-nummer 15545-48-9
PubChem 27375
Wikidata Q411273
Beschrijving Wit, kristallijn poeder[1]
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Waarschuwing
H-zinnen H351 - H361 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P273 - P281 - P501
LD50 (ratten) (oraal) 9000[2] mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid 1,4[1] g/cm³
Smeltpunt 148,1[3] °C
Slecht oplosbaar in water[3]
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Chloortoluron is een herbicide op basis van een gesubstitueerd ureum.

Toepassingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Chloortoluron wordt als gewasbeschermingsmiddel toegepast bij de teelt van gewone tarwe en gerst. De werking, na opname door de wortel, berust op het remmen van de fotosynthese op het niveau van fotosysteem II.

Gebruik en regelgeving

[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 2001-2002 is de Nederlandse waterwinning ten behoeve van drinkwater vanuit de Rijn een aantal keren gestopt omdat het gehalte van de herbiciden isoproturon en chloortoluron te hoog was. Vanaf 1 juli 2001 is de toepassing van chloortoluron in Duitsland verboden. In Nederland eindigde de toelating op 1 mei 2000; vanaf 1 mei 2002 geldt een verbod. In België, Frankrijk, Luxemburg en Zwitserland is het gebruik van chloortoluron toegestaan.[4][5] In 2008 waren in Duitsland weer twee gewasbeschermers met de stof in de handel.[6] In Oostenrijk is chloortoluron in geen van de toegestane middelen aanwezig.[7]

Toxicologie en veiligheid

[bewerken | brontekst bewerken]

Chloortoluron is mogelijk een carcinogeen.