Dikstaartgekko's

Dikstaartgekko's
Oedura cincta
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Lacertilia (Hagedissen)
Infraorde:Gekkota (Gekko's)
Familie:Diplodactylidae
Geslacht
Oedura
Gray, 1842
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Dikstaartgekko's op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Dikstaartgekko's[1] (Oedura) zijn een geslacht van hagedissen die behoren tot de gekko's en de familie Diplodactylidae.

Naam en indeling

[bewerken | brontekst bewerken]

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door John Edward Gray in 1842. Er zijn negentien soorten, inclusief de pas in 2020 beschreven soort Oedura nesos.[2] Een aantal soorten werd eerder aan het geslacht van de bladvingergekko's (Phyllodactylus) toegekend.

De geslachtsnaam Oedura betekent vrij vertaald 'gezwollen staart' en verwijst naar de relatief dikke staart van deze hagedissen.

Uiterlijke kenmerken

[bewerken | brontekst bewerken]

De hagedissen bereiken een lichaamslengte van ongeveer 7 tot 11 centimeter exclusief de staart. De staart is relatief lang en bereikt ongeveer dezelfde lengte als het lichaam en de kop. De staart is dik en is vaak afgeplat. De lichaamskleur is variabel, vaak bruin tot geelbruin met lengte- of dwarsstrepen of donkere oogvlekken een de rugzijde.[3]

Verspreiding en habitat

[bewerken | brontekst bewerken]

Dikstaartgekko's komen endemisch voor in delen van Australië en leven hier in de staten New South Wales, Noordelijk Territorium, Queensland, West-Australië en Zuid-Australië.[2] De habitat bestaat uit rotsige omgevingen, droge tropische en subtropische bossen, gematigde bossen, droge savannes, droge tropische en subtropische scrublands en grotten.

Beschermingsstatus

[bewerken | brontekst bewerken]

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan veertien soorten een beschermingsstatus toegewezen. Dertien soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC) en een soort als 'gevoelig' (Near Threatened of NT).[4]

Soorten

[bewerken | brontekst bewerken]

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.

Naam Auteur Verspreidingsgebied
Oedura argentea Hoskin, Zozaya & Vanderduys, 2018 Australië (Queensland)
Oedura bella Oliver & Doughty, 2016 Australië (Noordelijk Territorium, Queensland)
Oedura castelnaui Thominot, 1889 Australië (Queensland)
Oedura cincta De Vis, 1888 Australië (New South Wales, Noordelijk Territorium, Queensland, Zuid-Australië)
Oedura coggeri Bustard, 1966 Australië (Queensland)
Oedura elegans Hoskin, 2019 Australië (New South Wales, Queensland)
Oedura filicipoda King, 1985 Australië (West-Australië)
Oedura fimbria Oliver & Doughty, 2016 Australië (West-Australië)
Oedura gemmata King & Gow, 1983 Australië (Noordelijk Territorium)
Oedura gracilis King, 1985 Australië (West-Australië)
Oedura jowalbinna Hoskin & Higgie, 2008 Australië (Queensland)
Oedura lineata Hoskin, 2019 Australië (Queensland)
Oedura luritja Oliver & McDonald, 2016 Australië (Noordelijk Territorium)
Oedura marmorata Gray, 1842 Australië (Noordelijk Territorium)
Oedura monilis De Vis, 1888 Australië (New South Wales, Queensland)
Oedura murrumanu Oliver, Laver, Melville & Doughty, 2014 Australië (West-Australië)
Oedura nesos Oliver, Jolly, Skipwith, Tedeschi & Gillespie, 2020 Australië (Noordelijk Territorium)
Oedura picta Hoskin, 2019 Australië (Queensland)
Oedura tryoni De Vis, 1884 Australië (New South Wales, Queensland)

Bronvermelding

[bewerken | brontekst bewerken]