Doctor Clayton | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Peter Joe Clayton | |||
Geboren | Georgia, 19 april 1898 | |||
Geboorteplaats | Atlanta | |||
Overleden | Chicago, 7 januari 1947 | |||
Overlijdensplaats | Chicago | |||
Land | Verenigde Staten | |||
Werk | ||||
Genre(s) | blues | |||
Beroep | zanger, songwriter | |||
(en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
Doctor Clayton, geboren als Peter Joe Clayton (Georgia, 19 april 1898 – Chicago, 7 januari 1947)[1][2], was een Amerikaanse blueszanger en songwriter.
Clayton werd waarschijnlijk geboren in 1898 in Georgia, hoewel hij beweerde met zijn ouders uit Afrika te zijn gekomen. Clayton trouwde in Saint Louis (Missouri) en kreeg vier kinderen. In 1937 werd zijn hele familie vermoord bij een brand. Daarna verviel hij in alcohol en leidde hij een onstabiel leven. Hij ging met Robert Lockwood naar Chicago om daar muziek te maken.
De eerste opnamen van Doctor Clayton werden gemaakt in 1935. Hij verscheen alleen als zanger en schreef met succes liedjes. Zijn beroemdste stukken zijn 41 Blues, Pearl Harbor Blues, Cheating And Lying Blues, Hold That Train Conductor, Gotta Find My Baby, Root Doctor, Angels in Harlem, On The Killing Floor en I Need My Baby. Sommige nummers van Clayton werden later door B.B. King opnieuw opgenomen.
Doctor Clayton overleed in januari 1947 op 48-jarige leeftijd aan de gevolgen van een longontsteking. Big Bill Broonzy meldde dat slechts 10 mensen de begrafenis bijwoonden, waaronder hijzelf en Tampa Red.