Johann Emil Hünten | ||||
---|---|---|---|---|
Johann Emil Hünten
| ||||
Persoonsgegevens | ||||
Geboren | Parijs, 19 januari 1827 | |||
Overleden | Düsseldorf, 4 januari 1902 | |||
Nationaliteit | Duitse | |||
Beroep(en) | kunstschilder | |||
Oriënterende gegevens | ||||
Jaren actief | ca. 1848 - 1901 | |||
Stijl(en) | Historieschilderkunst | |||
RKD-profiel | ||||
|
Johann Emil Hünten (Parijs, 19 januari 1827 - Düsseldorf, 1 februari 1902) was een Duits schilder in het koninkrijk Pruisen.
Hünten werd geboren in Parijs als zoon van de Duitse componist Franz Hünten. Hij studeerde bij Horace Vernet aan de École nationale supérieure des beaux-arts in zijn geboorteplaats. Hij vervolgde zijn studie in Antwerpen, onder Gustaaf Wappers en Josephus Laurentius Dyckmans. Hij trok vervolgens naar Koblenz, waar hij bij de Pruisische artillerie paardenstudies maakte. Vanaf 1854 bezocht Hünten de Academie in Düsseldorf. Hij legde zich toe op historiestukken met taferelen uit het leven van Frederik de Grote, vanaf 1860 maakte hij de overstap naar zijn eigen tijd.
Hüntens werk viel in de smaak bij Frederik III van Pruisen, die hem uitnodigde mee te trekken met diens leger. Hij nam deel aan diverse tochten en legde het militaire leven op doek vast. Onder zijn belangrijkste werken bevinden zich Schlacht bei Königgrätz, en enkele decoratieve stukken voor het Duits Historisch Museum in Berlijn. Zijn werk is vooral belangrijk vanwege de historische waarde van zijn weergave van de gebeurtenissen in de Frans-Duitse Oorlog. Hij werd in 1870 drager van de Ie Klasse van de Orde van de Rode Adelaar.