Eternal Father, Strong to Save is een hymne van William Whiting uit 1860, die vaak geassocieerd wordt met zeelieden en marinemensen in het bijzonder.
Whiting werd geïnspireerd tot het schrijven van de hymne door de in Psalm 107 beschreven gevaren van de zee. Aan het eind van de 19e eeuw kwam het lied in gebruik bij de Royal Navy en de United States Navy, waarna ook andere Engelse en Amerikaanse krijgsmachtdelen het gingen gebruiken: de Royal Marines, Royal Air Force, British Army, United States Coast Guard, United States Marine Corps en diverse marines uit het Gemenebest van Naties. Daardoor is de hymne onder verschillende namen bekend, waaronder Hymn of Her Majesty's Armed Forces, de Royal Navy Hymn, de United States Navy Hymn (of kortweg The Navy Hymn), en soms wordt gerefereerd aan de laatste regel van de eerste strofe, "For Those in Peril on the Sea". Het lied wordt ook veel gebruikt bij de koopvaardij.
De originele hymn werd in 1860 geschreven door William Whiting (1825-1878), een anglicaanse schrijver en hymnograaf uit Winchester. Whiting groeide op aan de Engelse kust en op 35-jarige leeftijd was hij ervan overtuigd dat zijn leven door God gered werd toen een storm bijna zijn schip deed zinken. Hierdoor kreeg hij geloof in Gods macht over de wildernis van de zee. Enige jaren later kreeg hij als directeur van een school een vraag van een student die bang was voor de zeereis naar de Verenigde Staten. Whiting deelde zijn ervaringen op zee en schreef de hymne, om zijn "geloof te verankeren". Algemeen wordt aangenomen dat Whiting geïnspireerd werd door Psalm 107, welke het zeegeweld beschrijft:
Soms daalden zij af naar zee, gingen scheep en bevoeren het wijde water,
ze zagen de daden van de Heer, zijn wonderen op de oceaan.
Hij sprak en ontketende storm, hoog zweepte hij de golven op.
Zij stegen tot aan de hemel, vielen neer in de diepte, hun maag keerde om van ellende,
ze tolden en tuimelden als dronkaards, alle kennis baatte hun niets.
Psalm 107: 23-27
Binnen een jaar verscheen de tekst in de invloedrijke Hymns Ancient and Modern (HA&M), waarmee het wijdverspreid werd door Engeland. De tekst was substantieel gewijzigd door de redactie van het blad. Als antwoord op dat wijzigde Whitling zijn tekst en bracht in 1869 en 1874 nieuwe edities uit. Zijn versie uit 1874 leek veel op de gewijzigde tekst van HA&M.
Ondertussen componeerde John Bacchus Dykes, een anglicaans predikant, de melodie Melita op de versie van HA&M uit 1861. Dykes was een bekend componist van bijna driehonderd hymnemelodieën.
De tekst van de hymne is verschillende keren om variërende redenen gewijzigd. De eerste strofe refereert aan God, die tegenhoudt dat de aarde overstroomt in Psalm 104. De tweede strofe refereert aan Jezus' lopend op het Meer van Tiberias. De derde strofe refereert aan de rol van de Heilige Geest bij de schepping van de Aarde in Genesis en de laatste strofe refereert aan Psalm 107.