Franz Weissmann | ||||
---|---|---|---|---|
Sculpturen van Franz Weismann in het beeldenpark van het Museu de Arte Moderno de São Paulo
| ||||
Persoonsgegevens | ||||
Volledige naam | Franz Joseph Weissmann | |||
Geboren | 15 september 1911 | |||
Overleden | 18 juli 2005 | |||
Geboorteland | Oostenrijk | |||
Nationaliteit | Braziliaans | |||
Beroep(en) | Beeldhouwer | |||
Oriënterende gegevens | ||||
Stijl(en) | Concrete kunst | |||
RKD-profiel | ||||
(en) IMDb-profiel | ||||
|
Franz Joseph Weissmann (Knittelfeld, 15 september 1911 – Rio de Janeiro, 18 juli 2005) was een Braziliaanse beeldhouwer.
De Joods-Oostenrijkse familie Weissmann emigreerde in 1924 naar Brazilië. Franz Weismann groeide op in de hoofdstad Rio de Janeiro, waar hij van 1939 tot 1941 architectuur, beeldhouwkunst en tekenen studeerde aan de Escola Nacional de Belas Artes (ENSA), van 1942 tot 1944 gevolgd door een minder academische opleiding in het atelier van de uit Polen afkomstige beeldhouwer August Zamoyski. In 1945 vertrok hij naar Belo Horizonte in de deelstaat Minas Gerais, waar hij lesgaf. Vanaf 1948 was hij docent beeldhouwkunst aan de Escola Guignard. Zijn stijl van werken veranderde geleidelijk van figuratieve kunst naar geometrisch-abstracte kunst. Zijn eerste constructivistische werk Cubo Vazado werd door de jury van de eerste Biënnale van São Paulo in 1951 geweigerd. In 1955 werd hij lid van de kunstenaarsgroepering Grupo Frente. In 1956 keerde hij, na de opheffing van de groep, terug naar Rio de Janeiro, waar hij in 1957 deelnam aan de nationale expositie concrete kunst. In 1959 was hij met onder anderen Amílcar de Castro en Hélio Oiticica oprichter van een groepering voor "neo-concrete" kunst, de Grupo Neoconcreto.
Van 1959 tot 1965 verbleef Weissmann in Europa, waar hij langdurig in Spanje verbleef (onder anderen bij Jorge Oteiza). Ook bezocht hij Azië. In de zeventiger jaren nam hij deel aan de Biënnale van Venetië in Venetië en de Biënnale Middelheim (Openluchtmuseum voor beeldhouwkunst Middelheim) in Antwerpen.