Grand Prix-wegrace van Spanje 1952

Vlag van Spanje Grand Prix-wegrace van Spanje 1952
Officiële naam 3° GP di Spagna - 9° Circuito Internazionale di Barcellona
Land Vlag van Spanje Spanje
Datum 5 oktober 1952
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Umberto Masetti
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Tweede Vlag van Italië Umberto Masetti
Derde Vlag van Australië Ken Kavanagh
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Emilio Mendogni
Eerste Vlag van Italië Emilio Mendogni
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Italië Ernesto Merlo/Vlag van Italië Dino Magri
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Italië Lorenzo Dobelli
Tweede Vlag van Frankrijk Jacques Drion/Vlag van Duitsland Inge Stoll
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1952 was de achtste en laatste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in dit seizoen. De races werden verreden op 5 oktober op het Circuito de Montjuïc, een stratencircuit bij de berg Montjuïc ten zuidwesten van Barcelona. In deze Grand Prix kwamen de 500cc-, 125cc- en de zijspanklasse aan de start. In de 500cc-klasse en in de zijspanklasse werden de wereldtitels tijdens deze Grand Prix beslist.

Ten opzichte van het jaar ervoor werd een verkorte versie van het circuit van Montjuïc gebruikt, die ongeveer twee kilometer lang was. Dat verklaart het grote aantal deelnemers dat op een of meer ronden achterstand werd gereden.

Het ging goed met de MV Agusta 500 4C die op aanwijzingen van Les Graham flink was verbeterd. Graham won zijn tweede opeenvolgende Grand Prix, maar het was niet genoeg om Umberto Masetti (Gilera) van de wereldtitel af te houden. Graham werd wel tweede in de eindstand, ten koste van Reg Armstrong, die slechts vijfde in de race werd. AJS had de strijd opgegeven: het vaardigde geen enkele rijder af naar Spanje.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta 2:06"18'28 8
2 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera +26'89 6
3 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton +30'24 4
4 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera +1"00'96 3
5 Vlag van Ierland Reg Armstrong Norton +1"22'69 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Lawton Norton +1"23'04 1
7 Vlag van Duitsland Siegfried Wünsche DKW +1 ronde
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Fernando Aranda Gilera +1 ronde
9 Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm Norton +1 ronde
10 Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Norton +1 ronde
11 Vlag van Duitsland Rudi Knees Norton +3 ronden
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Humphrey Ranson Norton +3 ronden
13 Vlag van Duitsland Ewald Kluge DKW +3 ronden
14 Vlag van Ierland Harry Lindsay Triumph +4 ronden
15 Vlag van Oostenrijk Siegfried Vogel Norton +6 ronden
16 Vlag van Italië Libero Liberati Gilera +14 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Javier de Ortueta Norton
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas MV Agusta
Vlag van Frankrijk Georges Burgraff Norton
Vlag van Duitsland Karl Rührschneck Norton
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van Duitsland Karl Rührschneck Norton
Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton
Vlag van Oostenrijk Alex Mayer Norton
Vlag van Ierland Robert Matthews Norton
Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera
Vlag van Duitsland Hans Baltisberger BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Heath Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS Blessure[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Norton / Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton Blessure[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett AJS Teambeleid[3]
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carter Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS Teambeleid[3]

Top tien eindstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera 28
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta 25
3 Vlag van Ierland Reg Armstrong Norton 22
4 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS 15
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett AJS 14
6 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton 14
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 12
8 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera 12
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Norton / Gilera 12
10 Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm Norton 9

Net als Les Graham in de 500cc-klasse won Emilio Mendogni met zijn Morini zijn tweede opeenvolgende Grand Prix. Hij versloeg Graham met de MV Agusta 125 Bialbero, die ook voor het eerst in het seizoen redelijk presteerde. Cecil Sandford, die al wereldkampioen was, werd met zijn MV Agusta derde. Naast de logisch verklaarbare grote delegatie van het Spaanse Montesa en Ramón Soley met de eveneens Spaanse MV Alpha startten er ook vier Nederlanders met machines van Eysink.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini 1:05"12'34 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta +17'51 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford MV Agusta +2"00'18 4
4 Vlag van Italië Romolo Ferri Morini +2"46'01 3
5 Vlag van Duitsland Hermann Paul Müller Mondial +1 ronde 2
6 Vlag van Italië Luigi Zinzani Morini +1 ronde 1
7 Vlag van Nederland Dick Renooy Eysink +2 ronden
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Llobet Montesa +2 ronden
9 Vlag van Duitsland Ewald Kluge DKW +3 ronden
10 Vlag van Nederland Toon van Zutphen Eysink +3 ronden
11 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Soley MV Alpha +4 ronden
12 Vlag van Nederland Mobi Vierdag Eysink +4 ronden
13 Vlag van Oostenrijk Paul Feurstein Puch +4 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Soler Bultó Montesa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Arturo Elizalde Montesa
Vlag van Italië Angelo Copeta MV Agusta
Vlag van Italië Guido Sala MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas MV Agusta
Vlag van Nederland Gijs Lagerweij Eysink
Vlag van Oostenrijk Alex Mayer Mondial
Vlag van Italië Carlo Ubbiali Mondial
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) E. Gonzales Lube

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Hubert Luttenberger NSU
Vlag van Duitsland Werner Haas NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ashley Len Parry Mondial
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Salt MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Mondial
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Burman EMC-Puch
Vlag van Nederland Lo Simons Mondial

Top tien eindstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford MV Agusta 28 (32)
2 Vlag van Italië Carlo Ubbiali Mondial 24
3 Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini 16
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta 10
5 Vlag van Italië Luigi Zinzani Morini 9
6 Vlag van Duitsland Werner Haas NSU 8
7 Vlag van Italië Angelo Copeta MV Agusta 7
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas MV Agusta 6
9 Vlag van Italië Guido Sala MV Agusta 5
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ashley Len Parry Mondial 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Salt MV Agusta

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Eindelijk wonnen regerend wereldkampioenen Eric Oliver en Lorenzo Dobelli weer eens een Grand Prix, maar dat deerde hun stalgenoten Cyril Smith/Les Nutt niet, want hun grootste tegenstrevers in het wereldkampioenschap, Albino Milani en Giuseppe Pizzocri, kwamen niet aan de start. Dat gaf ook de kans aan Jacques Drion om met zijn nieuwe en jonge bakkeniste Inge Stoll tweede te worden. Dat was net niet genoeg om de derde plaats in het WK over te nemen van de uitgevallen Ernesto Merlo/Dino Magri.

Uitslag zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Norton 1:09"49'13 8
2 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Duitsland Inge Stoll Norton +2"23'19 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt Norton +1 ronde 4
4 Vlag van Duitsland Otto Schmid Vlag van Duitsland Otto Kölle Norton +1 ronde 3
5 Vlag van Frankrijk René Bétemps Vlag van Frankrijk André Drivet Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Duitsland Rudolf Koch Vlag van Duitsland Adolf Flach BMW +2 ronden 1
7 Vlag van Oostenrijk Siegfried Vogel Onbekend Norton +3 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton
Vlag van België Julien Deronne Onbekend Norton
Vlag van België Christian Baix Onbekend Norton
Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera
Vlag van Italië Luigi Marcelli Onbekend Gilera
Vlag van Italië Giuseppe Carrù Onbekend Carrù-Triumph

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Ferdinand Aubert Vlag van Zwitserland René Aubert Norton
Vlag van Duitsland Wilhelm Noll Vlag van Duitsland Fritz Cron BMW
Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Frankrijk André Emo Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Taylor Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Glover Norton
Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera

Top tien eindstand zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Clements /
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt
Norton 24 (28)
2 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera 18
3 Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera 17
4 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow /
Vlag van Duitsland Inge Stoll
Norton 17 (18)
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Price /
Vlag van Italië Lorenzo Dobelli
Norton 9
6 Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton 9
7 Vlag van Zwitserland Ferdinand Aubert Vlag van Zwitserland René Aubert Norton 3
Vlag van Duitsland Otto Schmid Vlag van Duitsland Otto Kölle Norton
9 Vlag van België Julien Deronne Vlag van België Edouard Texidor /
Vlag van België Bruno Leys
Norton 2
Vlag van Frankrijk René Bétemps Vlag van Frankrijk André Drivet Norton
Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1952
FIM wereldkampioenschap wegrace
4e seizoen (1952)
Volgende race:
Isle of Man TT 1953

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1951
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1953