| Kees Krijgh
|
|
Kees Krijgh (links) in duel met Kees Rijvers tijdens een training (1978) |
| Persoonlijke informatie
|
| Volledige naam
|
Cornelus Krijgh
|
| Geboortedatum
|
13 februari 1950
|
| Geboorteplaats
|
's-Hertogenbosch,  Nederland
|
| Positie
|
Verdediger
|
| Clubinformatie
|
| Huidige club
|
Gestopt
|
| Jeugd
|
|
|
| Senioren
|
|
|
| Interlands
|
|
|
|
|
Kees Krijgh (junior) ('s-Hertogenbosch, 13 februari 1950) is een Nederlands voormalig voetballer. Hij begon als middenvelder, maar werd in de beginfase van zijn carrière verdediger. Hij werd in dienst van PSV drie keer Nederlands landskampioen en won in 1977/78 de UEFA Cup met de Eindhovense club. Krijgh kwam in 1975 twee keer uit voor het Nederlands voetbalelftal.
Krijgh is een naamgenoot van zijn oom, wijlen Kees Krijgh senior. Hij begon met voetballen bij BVV en kwam via N.E.C., De Graafschap en FC Den Bosch in 1972 bij PSV terecht. Hij speelde voor de Eindhovenaren 209 wedstrijden in de Eredivisie en scoorde daarin zeven keer.[1] Ook speelde hij 32 Europese wedstrijden (één doelpunt) voor PSV. Krijgh vertrok in 1979 naar Cercle Brugge. Hij besloot zijn carrière bij Willem II.
Krijgh kwam tegelijk met Egbert ter Mors naar De Graafschap. Het publiek was massaal afgekomen op Ter Mors, die enkele jaren in Duitsland had gespeeld. Gaandeweg de wedstrijd won Krijgh de harten van het publiek dat massaal Heia Keessie begon te roepen analoog aan de schaatswedstrijden waarin Kees Verkerk in die tijd meedeed.
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Krijgh, Kees National Football Teams, geraadpleegd op 10 juli 2016
- ↑ Krijgh, Kees National Football Teams, geraadpleegd op 1 augustus 2016
Nederland
.svg){kind=small}
Eerste klasse
Italië – Nederland