Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.
De komedie heeft als hoofdpersonen Coelio en Marianne. Coelio is verliefd op Marianne, maar die is getrouwd met Claudio. Claudio is een machtig man en Coelio kan dus niet zijn liefde direct aan Marianne verklaren en schakelt Octave in. Octave is een neef van Claudio. Marianne wijst de indirecte liefde van Coelio af, maar als gevolg van een tirade van Claudio besluit zij om een minnaar te nemen. In eerste instantie denkt zij daarbij aan Octave, maar die verwijst haar door naar Coelio. Claudio begint toch het vermoeden te hebben dat Marianne niet geheel trouw is en huurt zwaardvechters in. Op het moment dat Coelio het terrein van Claudio betreedt wordt hij omgebracht. Coelio denkt daarbij dat hij is verraden door Octave. Het eind is tragisch, Coelio de minnaar is dood, Marianne is dood en Octave heeft net verklaard dat hij niet verliefd op haar is.
Onder de Noorse titel Marianner capricer kreeg het vanaf 29 november 1916 een tiental voorstellingen in het Nationaltheatret in Oslo. De muzikaal leider Johan Halvorsen schreef er muziek bij. Hij leverde nieuwe toneelmuziek in de vorm van een voorspel en tussenspel (forspil en mellemspil). De muziek werd alleen die avonden uitgevoerd en belandde daarna in de la. De stukken kwamen pas weer tevoorschijn toen men de nalatenschap van Halvorsen in de Nationale Bibliotheek van Noorwegen begon te onderzoeken. Er werd een behoorlijk aantal A4'tjes gevonden.
Henri Sauguet schreef met het verhaal in gedachten een opera. Librettist was Jean-Pierre Grédy. De eerste voorstelling van die opera vond plaats in Aix-en-Provence op 20 juli1954 met Graziella Sciatti in de hoofdrol. De opera wordt ook in de tegenwoordige tijd nog steeds uitgevoerd, maar die uitvoeringen zijn wel beperkt tot Frankrijk.
