María Rosa Oliver | ||||
---|---|---|---|---|
María Rosa Oliver in 1965
| ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | María Rosa Oliver Romero | |||
Geboren | 10 september 1898 | |||
Geboorteplaats | Buenos Aires | |||
Overleden | 19 april 1977 | |||
Overlijdensplaats | Buenos Aires | |||
Land | Argentinië | |||
Beroep | schrijfster, vertaalster en essayiste | |||
Werk | ||||
Genre | essay, autobiografie | |||
Thema's | feminisme | |||
Bekende werken | Mundo, mi casa, La vida cotidiana | |||
Onderscheidingen | Internationale Lenin-Vredesprijs (1958) | |||
|
María Rosa Oliver (voluit: María Rosa Oliver Romero) (Buenos Aires, 10 september 1898 – aldaar, 19 april 1977) was een Argentijns schrijfster, vertaalster en essayiste. Zij schreef ook kritieken.[1]
In haar jeugd werd zij getroffen door polio. Ze raakte ernstig gehandicapt, maar reisde tijdens haar leven desondanks veel door de Amerika's, Europa en Azië.[2] Tijdens de Tweede Wereldoorlog was zij de geallieerde zaak toegedaan en zij bezocht Washington. Zij maakte, na te hebben deelgenomen aan het "Wereldcongres van de volkeren voor vrede" dat in 1952 in Wenen werd gehouden, samen met andere leden van de Communistische Partij een reis naar China en de Sovjet-Unie.[3]
Oliver speelde een rol in de door communisten beïnvloede Wereldvredesraad en ontving in 1958 de Internationale Lenin-Vredesprijs voor de Consolidatie van de Vrede tussen de Volkeren.[4] Deze prijs werd vaak aan communisten en fellow travellers in de Wereldvredesraad uitgereikt.
María Rosa Oliver schreef enkele autobiografische werken. In het in 1965 gepubliceerde Mundo, mi casa. Recuerdos De Infancia beschreef zij haar jeugd in een geprivilegieerd milieu. In 1969 verscheen La vida cotidiana. Daarin ging de schrijfster in op de achterstelling van vrouwen en de voor haar onacceptabele ongelijkheid in de maatschappij.[5]