Marjolein Bolhuis-Eijsvogel

Marjolein Bolhuis-Eijsvogel
Marjolein Bolhuis-Eijsvogel in 1986
Marjolein Bolhuis-Eijsvogel in 1986
Persoonlijke informatie
Naam Maria Yolanda Caroline Gertrude Bolhuis-Eijsvogel
Geboortedatum 16 juni 1961
Geboorteplaats Haarlem
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Lengte 1,68 m
Sportieve informatie
Discipline Hockey
Club AH&BC
Olympische Spelen 1984, 1988
Portaal  Portaalicoon   Sport

Maria Yolanda Caroline Gertrude (Marjolein) Bolhuis-Eijsvogel (Haarlem, 16 juni 1961) is een Nederlandse voormalige hockeyspeelster. Ze speelde 123 interlands (56 doelpunten) voor de Nederlandse vrouwenhockeyploeg. Ze nam tweemaal deel aan de Olympische Spelen en won hierbij twee medailles.

Loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Haar debuut voor het Nederlands elftal maakte de aanvalster op 17 januari 1980 in de oefeninterland Sovjet-Unie-Nederland te Moskou (1-2). Op de Olympische Spelen van Seoel speelde zij op 29 september 1988 haar laatste wedstrijd, de gewonnen troostfinale tegen Groot-Brittannië (3-1).

In de Nederlandse hoofdklasse kwam ze uit voor de Amsterdamsche Hockey & Bandy Club. Zowel bij deze club als bij het nationale team heeft zij de aanvoerdersband gedragen. Andere clubs waar zij voor uitkwam zijn Rood-Wit, Zandvoort en Bloemendaal.

Van 2002 tot 2007 was Bolhuis-Eijsvogel voorzitter van De 144, een Genootschap van Sportvrienden. Op 21 juni 2007 werd zij benoemd in het hoofdbestuur van de Koninklijke Nederlandse Hockey Bond. Zij bekleedde er tot 2016 de post van Commissaris Tophockey Dames. In 2016 wordt ze benoemd tot ere-lid.[1] Ze is vanaf 6 juni 2019 raadslid van de Nederlandse Sportraad.[2]

Marjolein Bolhuis-Eijsvogel is een dochter van sportverslaggever en tandarts Hans Eijsvogel. Zij is getrouwd met tandarts/hockeytrainer Peter Bolhuis, een broer van André Bolhuis, oud-tandarts.

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]

Eijsvogel won met de Amsterdamsche Hockey & Bandy Club vier landstitels en drie Europa Cups.