Marzia Grossi

Marzia Grossi
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Italië Italië
Geboorteplaats Florence
Geboortedatum 2 september 1970
Totaal prijzengeld 145.460 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 128–108
Titels 1 WTA, 2 ITF[1]
Hoogste positie 79e (13 september 1993)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1994)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1994)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (1994)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (1994)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 53–49
Titels 0 WTA, 7 ITF[1]
Hoogste positie 102e (9 oktober 1989)
Grandslamresultaten
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (1989)
Laatst bijgewerkt op: 3 januari 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
per einde seizoen
jaar rang
enkelspel		 rang
dubbelspel
1988 235 301
1989 215 111
1990 286 351
1991 446 347
1992 158 301
1993 103 308
1994 202 –
1995 162 389

Marzia Grossi (Florence, 2 september 1970)[2] is een voormalig tennis­speelster uit Italië. Grossi begon met tennis toen zij negen jaar oud was.[2] Zij was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1987 tot en met 1995.

Loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

Grossi debuteerde in 1987 op het ITF-toernooi van Caserta (Italië). Zij stond in 1988 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Arezzo (Italië) – hier veroverde zij haar eerste titel, door de Tsjechische Eva Švíglerová te verslaan. In totaal won zij twee ITF-titels, de andere in 1995 in Sezze (Italië).

In 1989 speelde Grossi voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Tarente – zij bereikte er de tweede ronde. Zij stond in 1993 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van San Marino – hier veroverde zij haar enige titel, door de Duitse Barbara Rittner te verslaan.[3][4]

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op Roland Garros 1994. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 79e plaats, die zij bereikte in september 1993.

Dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

Grossi was in het dubbelspel minder actief dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1988 op het ITF-toernooi van Rome (Italië), samen met landgenote Francesca Romano – hier veroverde zij meteen haar eerste titel, door het Argentijnse duo Fernanda González en Mariana Pérez Roldán te verslaan. In totaal won zij zeven ITF-titels, de laatste in 1995 in Fontanafredda (Italië).

In 1989 speelde Grossi voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Tarente, samen met landgenote Barbara Romanò – zij bereikten er de tweede ronde. Haar beste resultaat op de WTA-toernooien is het bereiken van de halve finale, op het toernooi van Athene in 1989. Daarna concentreerde zij zich qua dubbelspel op het ITF-circuit.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 102e plaats, die zij bereikte in oktober 1989.

Tennis in teamverband

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1994 maakte Grossi deel uit van het Italiaanse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 0–2.

Persoonlijk

[bewerken | brontekst bewerken]

Grossi spreekt geen Engels.[5] Daarom opereerde zij voornamelijk in Italië. Naar eigen zeggen heeft zij onvoldoende professioneel niveau kunnen bereiken, doordat zij nooit iemand heeft ontmoet die haar kon coachen.[5] Op 25-jarige leeftijd stopte zij met haar loopbaan, deels door een knieblessure (waaraan zij geopereerd moest worden), en deels door tegenwerking van haar echtgenoot.[5]

In 2014 nam zij nog wel éénmaal deel aan een ITF-toernooi voor senioren: 45th International Championships of Italy in Alassio – zij won alle partijen met setstanden van 6–1 en 6–0[6] en zegevierde met soortgelijke cijfers in de finale over Française Delphine Rivé.[7]

Palmares

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 1993-08-01 Vlag van San Marino WTA San Marino gravel Vlag van Duitsland Barbara Rittner 3-6, 7-5, 6-1 details
verloren finales
1. 1988-08-14 Vlag van Italië WTA Palermo gravel Vlag van Luxemburg Karin Kschwendt 6-4, 0-6, 1-6

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

geen

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi dotatie ondergrond tegenstandster in finale score
1. 1988-06-26 Vlag van Italië Arezzo $ 10.000 gravel Vlag van Tsjecho-Slowakije Eva Švíglerová 7-6, 6-1
2. 1995-07-09 Vlag van Italië Sezze $ 25.000 gravel Vlag van Portugal Sofia Prazeres 6-3, 6-2

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1993 1994
Vlag van Australië Australian Open – 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 3R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon – 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open – 1R

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 1989
Vlag van Australië Australian Open –
Vlag van Frankrijk Roland Garros –
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open –
[bewerken | brontekst bewerken]