Tot de 20e eeuw was de Mistress of the Robes verantwoordelijk voor de kleding en juwelen van de koningin. Tegenwoordig heeft de Mistress of the Robes de verantwoordelijkheid voor het regelen van de aanwezigheid van de ladies-in-waiting als gezelschap van de koningin. Daarnaast heeft de Mistress of the Robes diverse verantwoordelijkheden rondom de organisatie van staatsceremonies.
De functie wordt sinds de 19e eeuw bijna altijd door een hertogin uitgevoerd.
De functie is bij deze benaming bekend sinds 1553 en wordt ook nu nog bekleed. Bij de functie behoort de sleutel tot de privé-vertrekken van de koningin. De Mistress of the Robes is naast de koningin de enige die deze sleutel bezit. Op portretten van Mistresses of the Robes wordt de sleutel dan ook duidelijk zichtbaar afgebeeld. Het imago van de koningin was altijd al belangrijk; de dame die haar op het gebied van kleding en juwelen adviseerde, had smaak. Smaak alleen was niet voldoende; de koningin was gebaat bij een vertrouwelinge die haar in vriendschap kon bijstaan als dat nodig was. Omdat de koningin en de Mistress of the Robes relatief veel tijd samen doorbrachten, konden beiden veel invloed op elkaar uitoefenen. Dit maakte de Mistress of the Robes een populaire figuur; zij kon de koningin bereiken en wellicht een goed woordje doen of om een gunst vragen.
Tijdens de 17e en 18e eeuw overlapten de taken van de Mistress of the Robes met die van de First Lady of the Bedchamber; soms werden de functietitels omgewisseld of de functies werden niet gelijktijdig uitgevoerd. Voor de 20e eeuw was het de gewoonte dat de Mistress of the Robes, mits zij een regerende koningin diende, vervangen werd als de zittende regering veranderde. Bij een gewijzigde regering bleef de Mistress of the Robe aan als zij een koningin-gemalin diende. Sinds het overlijden van koningin Victoria – die maar liefst elf Mistresses of the Robes heeft gekend – in 1901 is dit echter niet meer voorgekomen. Koningin Elizabeth II heeft gedurende haar 70-jarige heerschappij slechts twee Mistresses of the Robes gehad.
De Engelse koningin-moeder en/of koningin-weduwe (Engels: queen dowager) hebben elk hun 'eigen' Mistresses of the Robes. In de 18e eeuw hadden ook de vrouwen van de Britse troonopvolgers de beschikking over een Mistress of the Robes.
↑ abGustav Adolf Bergenroth, Pascual de Gayangos y Arce, and others, Calendar of letters, despatches, and state papers, relating to the negotiations between England and Spain, 13 vols., (1862–1954); Martin Sharp, Calendar of letters and state papers, relating to English affairs, preserved in the archives of Simancas, 4 vols., (1892–9)
↑ abcCarole Levin, Anna Riehl Bertolet: [A Biographical Encyclopedia of Early Modern Englishwomen: Exemplary Lives and Memorable Acts, 1500-1650], New York, 2017
↑George Cokayne|Cokayne et al., The Complete Peerage, volume VIII, p. 496
↑George Cokayne|Cokayne et al., The Complete Peerage, volume I, p. 212
↑Wier, Alison, Britain's Royal Family: A Complete Genealogy, The Bodley Head, 1999, p. 265
↑George Cokayne|Cokayne et al., The Complete Peerage, volume XII/2, p. 589