Myliobatis Fossiel voorkomen: Paleoceen tot recent | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Myliobatis aquila | |||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||
Myliobatis Cuvier, 1816 | |||||||||||||||
Typesoort | |||||||||||||||
Myliobatis aquila | |||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||
Myliobatis op Wikispecies | |||||||||||||||
|
Myliobatis is een geslacht van roggen, dat fossiel bekend is vanaf het Paleoceen. Tegenwoordig leven er nog diverse soorten van dit geslacht uit de familie van de adelaarsroggen.
De tanden van deze 150 cm lange rog zijn gerangschikt in een tandplaat in de onder- en bovenkaak en bestaan elk uit 7 rijen. De middelste rij is breed en hexagonaal met een glad, enigszins convex, oraal oppervlak, waarop zich rimpelige vlakken bevinden aan de lip- en tongzijden. De 3 rijen aan de zijkant zijn smal en hexagonaal, pentagonaal of driehoekig.
Deze rog leefde voornamelijk in warme, ondiepe wateren. Zijn voedsel bestond voornamelijk uit weekdieren, kreeftachtigen en kleine vissen.
Fossielen van deze vis werden wereldwijd gevonden.
Het geslacht kent een aantal soorten waarvan er een is uitgestorven[1]:
Literatuur
Noten