Keramiekmuseum Princessehof | ||||
---|---|---|---|---|
Princessehof, Grote Kerkstraat 11
| ||||
Locatie | Leeuwarden | |||
Huisvesting | ||||
Monumentstatus | Rijksmonument | |||
Monumentnummer | 24177 | |||
Gebouwd | 1693 | |||
Officiële website | ||||
|
Princessehof is een in 1693 gebouwd herenhuis, eigenlijk een klein stadspaleis, aan de Grote Kerkstraat 11 in de stad Leeuwarden. In het gebouw is sinds 1917 het Keramiekmuseum Princessehof gevestigd. Dit museum gebruikt ook het belendende pand, de Papingastins.
Het gebouw bestaat uit een omstreeks in 1622 gebouwd gedeelte, en de restanten van een stins (Papingastins) die mogelijk uit de 15e eeuw dateert. In 1644 kwam het in bezit van het geslacht Van Aylva. In 1731 werd het als residentie aangekocht door Maria Louise van Hessen-Kassel, in de volksmond: Marijke Meu, de weduwe van Johan Willem Friso van Nassau-Dietz, prins van Oranje en stadhouder van Friesland, voorouder van het huidige Nederlands koningshuis. Zij bouwde een omvangrijke verzameling keramiek op, die nu deel uitmaakt van de collectie van het Keramiekmuseum.
Later werd het in drie woonhuizen opgesplitst; in het middelste daarvan is in 1898 de befaamde graficus M.C. Escher geboren. De notaris Nanne Ottema was ook een groot verzamelaar van porselein en aardewerk, en ook zijn collectie is nu in het museum te zien.
Daarnaast is er ruimte voor tijdelijke exposities.