Ray Mantilla
| Ray Mantilla | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Raymond Mantilla | |||
| Geboren | 22 juni 1934 | |||
| Geboorteplaats | New York | |||
| Overleden | 21 maart 2020 | |||
| Overlijdensplaats | New York | |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | jazz | |||
| Beroep | muzikant | |||
| Instrument(en) | drums, percussie | |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Raymond Mantilla (New York, 22 juni 1934 - aldaar, 21 maart 2020)[1][2][3][4] was een Amerikaanse jazzmuzikant (drums, percussie).
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Mantilla was vanaf de jaren 1950 actief en door de Afro-Cuban-jazz gekenmerkt. Eerst speelde hij in combo's van de latin jazz als het La Playa Sextet, bij Xavier Cugat, Lou Perez, Rene Touzet, Miguelito Valdez en Monguito Conjunto. Hij begeleidde echter al in 1955 Eartha Kitt. In 1960 ging hij met Herbie Mann op tournee en werd hij door Max Roach ingehuurd voor de opname van Freedom Now Suite. Vervolgens nam hij op met Al Cohn (1961), Freddie Hubbard, Buddy Rich en Larry Coryell. Tussen 1963 en 1969 leidde Mantilla een band in Puerto Rico, voordat hij in 1970 een van de mede-oprichters werd van het percussie-ensemble M'Boom van Roach.
Tijdens begin jaren 1970 was hij lid van de Jazz Messengers van Art Blakey, waarmee hij ook speelde in Europa en Japan. Bovendien werkte hij met Gato Barbieri, Joe Farrell (1974), Richie Cole, Don Pullen (1976–77), Charles Mingus (Cumbia & Jazz Fusion, 1977), Walter Bishop jr., Jeremy Steig, Karl Ratzer en Morgana King (1979). Met Dizzy Gillespie ging hij in 1977 op tournee in Cuba.
In 1979 formeerde hij de band Ray Mantilla Space Station[5]. Tijdens de jaren 1980 werkte hij met uiteenlopende muzikanten als Muhal Richard Abrams, Kenny Burrell, Shirley Scott en Warren Chiasson. Tijdens de jaren 1990 werkte hij met het door Bobby Watson en hem geleide Jazz Tribe[6]. Tijdens de laatste jaren heeft hij zijn Space Station weer nieuw leven ingeblazen.
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]- 1978: Mantilla (Inner City Records)
- 1984: Hands of Fire (Red Records)
- 1986: Synergy (Red Records)
- 1988: Dark Powers (Red Records)
- 2000: The Next Step (Red Records)
- 2004: Man-Ti-Ya (Savant Records)
- 2006: Good Vibrations (Savant Records)
- ↑ (en) Ray Mantilla, Percussionist Who Blazed a Trail in Both Jazz and Latin Music, Is Dead at 85. WBGO (23 maart 2020). Geraadpleegd op 29-11-2021.
- ↑ (en) Michael J. West, Ray Mantilla 1934–2020. JazzTimes. Geraadpleegd op 29 november 2021.
- ↑ (en) Ray Mantilla. Discogs. Geraadpleegd op 29-11-2021.
- ↑ (en) All About Jazz, Ray Mantilla music @ All About Jazz. All About Jazz Musicians. Geraadpleegd op 29-11-2021.
- ↑ (en) Ray Mantilla Space Station. Discogs. Geraadpleegd op 29-11-2021.
- ↑ (en) The Jazz Tribe (2). Discogs. Geraadpleegd op 29-11-2021.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Ray Mantilla op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.