Een reisadvies is een advies dat aangeeft of het verstandig is om ergens naartoe te reizen. In de adviezen wordt gewezen op de risico's die er in een bepaald land of bepaalde regio worden gelopen. Het kan hierbij gaan om uiteenlopende risico's, zoals gezondheidsrisico's en risico's om met geweld geconfronteerd te worden. Reisadviezen worden gegeven door verschillende organisaties, zoals het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken en de Wereldgezondheidsorganisatie. Sommige reisverzekeringen dekken geen schade die is ontstaan doordat een reisadvies niet is nageleefd.[1]
Het ministerie van Buitenlandse Zaken geeft reisadviezen voor verschillende landen, met een kaart die het gebied per veiligheidsrisiconiveau aangeeft. Hierbij wordt gewerkt met kleurcodes.
In het land of gebied zijn de veiligheidsrisico's vergelijkbaar met die in Nederland. Het kan wel zijn dat er bepaalde zaken zijn waar reizigers extra op moeten letten.
Er zijn in dit land of gebied veiligheidsrisico's die afwijken van die in Nederland. Reizigers moeten zich daarop voorbereiden en zij moeten extra opletten.
Door ernstige veiligheidsrisico's in dit land of gebied kunnen voor reizigers gevaarlijke situaties ontstaan. Daarom adviseert het ministerie van Buitenlandse Zaken alleen naar dit gebied te reizen als dat echt noodzakelijk is. Vakantiereizen of reizen die uitgesteld kunnen worden, zijn geen noodzakelijke reizen. Als iemand besluit toch af te reizen, moet hij zich zeer goed voorbereiden. Ook kan het zijn dat de reiziger (deels) onverzekerd is wanneer hij naar een oranje gebied reist.[1]
Door zeer ernstige veiligheidsrisico's kan voor reizigers een levensbedreigende situatie ontstaan, zoals een oorlogssituatie. Daarom adviseert het ministerie van Buitenlandse Zaken niet naar dit gebied te reizen. Ook kan een reiziger (deels) onverzekerd zijn wanneer hij toch naar een rood gebied reist.[1]
Uit onderzoek van de Algemene Rekenkamer blijkt dat de redenatie voor de verschillen in risicoadviezen tussen landen niet altijd duidelijk zijn. De reisadviezen die worden verstrekt, missen soms samenhang en voldoende toelichting.[2]
Een voorbeeld hiervan is dat het ministerie van Buitenlandse Zaken uitvoerig de risico’s beschrijft van een mazelenuitbraak op Madagaskar, terwijl voor Brazilië, dat eveneens kampt met een mazelenuitbraak (en bovendien kampt met gele koorts en knokkelkoorts), die informatie niet wordt verstrekt. Daarnaast wijst het onderzoek uit dat het ministerie vaak te traag is met het aanpassen van reisadviezen na veranderingen in de veiligheidssituatie. Bij een verslechtering van de situatie duurt het gemiddeld zeven dagen voordat een advies wordt bijgewerkt, terwijl de norm die het ministerie voor zichzelf hanteert 24 uur bedraagt.
De dossiers die de reisadviezen onderbouwen, bevatten informatie over het afstemmingsproces, maar inhoudelijke informatie over de veiligheidssituatie, gezondheidsrisico’s en natuurrampen ontbreekt soms.[3]