René De Bie | ||||
---|---|---|---|---|
Persoonlijke informatie | ||||
Geboortedatum | 2 november 1945 | |||
Geboorteplaats | Oelegem, België | |||
Nationaliteit | Belg | |||
Sportieve informatie | ||||
Huidige ploeg | Gestopt | |||
Specialisatie(s) | Sprint | |||
Ploegen | ||||
1968–1970 1971 |
Dr. Mann–Grundig Goldor | |||
|
René De Bie (Oelegem, 2 november 1945) is een voormalig Belgisch profwielrenner.
In 1966 won hij Meise - Eversem voor beloften. Dat jaar won hij ook, samen met Paul Maes, het Belgische kampioenschappen baanwielrennen met de tandem.
In 1967 werd hij achtste in de Ronde van Vlaanderen voor beloften. Hij werd zevende in de zesde etappe, derde in de veertiende etappe en 45ste in het eindklassement van de Vredeskoers. Nog dat jaar werd hij derde in deel a van etappe twee in de Ronde van Limburg. Ook werd hij derde in Evergem bij de junioren.
In 1968 werd hij negende in de zevende etappe, derde in de negende etappe, tiende in de tiende etappe, tiende in de veertiende etappe en 22ste in het algemeen klassement van de Vredeskoers. Ook werd hij tweede bij de beloften in Brasschaat.
In 1969 werd hij 24ste in Parijs-Nice en 12de in het Belgisch kampioenschap wielrennen. Ook werd hij 14de in de GP Fourmies. Hij won de Maaslandse Pijl, werd derde in Zomergem en tweede in de GP Dr. Eugeen Roggeman. In Le Samyn werd hij 27ste.
In 1970 reed hij zowel de Ronde van Frankrijk als de Ronde van Spanje uit, waar hij respectievelijk finishte als 94ste en als 41ste. In de Waalse Pijl dat jaar werd hij 24ste, en in de Omloop Het Volk 53ste. Ook werd hij 31ste in het eindklassement van de Ronde van Luxemburg. Hij werd derde in de Maaslandse Pijl en tweede in Polder-Kempen. Ook werd hij derde in Sint-Katelijne-Waver en won hij in Duffel. Daarnaast werd hij 24ste in de Scheldeprijs.[1]
Hij verdween van het wielertoneel in 1971. In 1975 werd hij nog derde in het eindklassement van Neder-Over-Heembeek - Londerzeel. Hiermee stopte hij zijn carrière.