Robin de Raaff

Robin de Raaff
Rotterdam 2006, Codarts
Rotterdam 2006, Codarts
Volledige naam Hubertus Jacobus (Robin) de Raaff
Geboren 5 december 1968
Land Nederland
Jaren actief 1992-heden
Stijl Modern klassiek
Beroep Componist, muzikant en docent
Leraren George Benjamin (1999-2002)
Theo Loevendie (1995-1997)
Geert van Keulen (1992-1995)
https://www.robinderaaff.com
(en) IMDb-profiel
(en) Discogs-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Robin de Raaff (Breda, 5 december 1968) is een Nederlands componist en basgitarist.

Levensloop

[bewerken | brontekst bewerken]

De Raaff studeerde compositie bij Geert van Keulen en Theo Loevendie aan het Conservatorium van Amsterdam, waar hij in 1997 cum laude afstudeerde. In 1999 studeerde hij bovendien nog compositie als enige student bij George Benjamin maar ook bij Julian Anderson aan het Royal College of Music in Londen.

De Raaff heeft vijf symfonieën, elf concerten voor solo-instrumenten en (kamer)orkest, een oratorium met de titel Atlantis en twee grootschalige opera's gecomponeerd, en een nog onvoltooide cantate voor koor en orkest met de titel L'Azur[1] op het gelijknamige gedicht van Stéphane Mallarmé.[2]

De laatste opera, Waiting for Miss Monroe[3] gaat over de tragische dood van Marilyn Monroe en de laatste weken van haar leven. De Raaffs eerste opera met de titel RAAFF, is een opera die gaat over de complexe relatie tussen de al oudere Anton Raaff en de jonge componist M (Wolfgang Amadeus Mozart). Met name de conflicten die ontstonden tijdens de voorbereidingen van een fictieve opvoering van Mozarts Idomeneo zorgden voor de dramatische verdieping in deze opera in een opera. Beide opera's waren compositieopdrachten van De Nationale Opera in coproductie met het Holland Festival.

Naast deze groter bezette werken die vaak van grotere tijdsduur zijn, heeft De Raaff eveneens veel kamermuziek, vocale muziek, werken voor solo instrumenten, en muziek voor film[4] gecomponeerd.

Sinds 2001 doceert De Raaff compositie en instrumentatie aan het Rotterdams Conservatorium en wordt sindsdien vaak gerekend tot de componisten van de Rotterdamse School. De Raaffs stijl en techniek zijn daarnaast diepgeworteld in de grote Europese historische muziekstromingen die vijf eeuwen omvatten en zijn muziek ook een internationale kwaliteit geeft.[5] Hij behoort tot de generatie Nederlandse componisten die opkwam in de jaren negentig.

In 1998 was De Raaff winnaar van de Henriëtte Bosmansprijs en in 2009 ontving hij voor zijn Vioolconcert no. 1 "Angelic echoes" de Buma Toonzetters Prijs voor Nederlands beste compositie van 2008.

Werkenlijst

[bewerken | brontekst bewerken]

Opera

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Waiting for Miss Monroe (2011-2012), een opera voor tien zangsolisten en orkest in drie aktes
  • RAAFF (2003-2004), een opera in twee aktes en een epiloog voor zes zangsolisten, een acteur, gemend koor, en kamerorkest
  • La vie et Mort d'Érard (2017), een monodrama voor sopraan en ensemble

Oratorium/cantate

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Atlantis (2015-2016) een oratorium voor sopraan, bariton, twee soloharpen, groot koor en orkest. Op het gelijknamige gedicht uit Bridges van Hart Crane, Plato, en tekst van de componist zelf. Atlantis is een In Memoriam Pierre Boulez
  • L'Azur (2024-2025) een cantate voor groot koor en orkest op het gelijknamige gedicht van Stéphane Mallarmé voor de 100ste verjaardag van de in 2016 overleden Franse componist Pierre Boulez

Symfonieën

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Symfonie No. 1 "Tanglewood Tales" (2007-2014) voor orkest
  • Symfonie No. 2 "Two worlds colliding" (2011) voor saxofoonkwartet en orkest
  • Symfonie No. 3 "Illumination...Eclipse" (2013) voor orkest
  • Symfonie No. 4 "Melodies unheard" (2006-2016) een symfonie van liederen op gedichten van Emily Dickinson voor (mezzo-)sopraan en orkest. Een orkestrale uitvergroting van de Emily Dickinson Songs voor (mezzo-)sopraan en piano, met toegevoegde symfonische delen.
  • Symfonie No. 5 "Allegory of Time" (2003-2022) voor groot orkest

Orkestwerken/ensemblewerken

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Sfera (2019-2020) voor groot orkest (deel I van Symfonie No. 5 "Allegory of Time")
  • Untangled Tales (2011) voor orkest (deel I van Symfonie No. 1 "Tanglewood Tales")
  • Carmina Chromatico[6] (2015) voor ensemble
  • Fanfare (2014-2015) voor koper ensemble (drie trompetten, vier hoorns, twee trombones en een bastrombone, en bastuba) geschreven voor het 75-jarig jubileum van het Tanglewood Music Center in 2015
  • Megumi-Suite (2007-2014) voor saxofoon solist en ensemble
  • Ennea's domein (1995-1996, bewerking voor Nonet 2011) voor negen instrumenten
  • Entangled Tales (2007) voor orkest (deel II van Symfonie No. 1 "Tanglewood Tales")
  • Concert voor orkest (1999-2002) voor groot orkest (zie ook Concerten)
  • Tête-à-Tête (2007, bewerking van Vis-á-vis), voor ensemble
  • Time after Time (2006) voor ensemble
  • Unisono (2003-2004) voor groot orkest (deel II van Symfonie No. 5 "Allegory of Time")
  • Orphic descent (2002-2003) voor groot ensemble
  • Der Einsame im Herbst (1997-1998) voor groot ensemble
  • Vis-á-vis (1997) voor ensemble
  • In Memoriam Dmitri Shostakovitch (1994), voor twee trompetten, twee hoorns, en orkest

Concerten

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Vioolconcert No. 1 "Angelic echoes" (2006-2008)
  • Vioolconcert No. 2 "North Atlantic Light" (2018-2019)
  • Celloconcert (2012-2013)
  • Pianoconcert No. 1 (2000-2001)
  • Pianoconcert No. 2 "Circulus' (2021-2022)
  • Percussieconcert (2013-2014)
  • Megumi-Suite (2007-2014) voor saxofoon solist en ensemble
  • Dubbelconcert voor klarinet, basklarinet en orkest (1996-1997)
  • Fluitconcert (1995-1996)
  • Concert voor orkest (1999-2002) voor groot orkest
  • Klarinetconcert (2006)
  • Concert voor saxofoonkwartet en orkest (2010-2013) (na de wereldpremière hernoemd als Symfonie No. 2 "Two Worlds Colliding" voor saxofoonkwartet en orkest

Vocale werken

[bewerken | brontekst bewerken]
  • l'Azur (2024) voor groot koor en orkest op het gelijknamige gedicht van Stéphane Mallarmé voor de 100ste verjaardag van de in 2016 overleden Franse componist Pierre Boulez
  • Symfonie No. 4 "Melodies unheard" (2006-2016) een symfonie van liederen op gedichten van Emily Dickinson voor (mezzo-)sopraan en orkest (zie ook Symfonieën)
  • Atlantis (2015-2016) voor sopraan, bariton, 2 soloharpen, groot koor en orkest. Atlantis is een In Memoriam Pierre Boulez (zie ook Oratorium)
  • Voyages I, II, & III (2017) voor mezzo-sopraan en ensemble
  • La Fuite du Magicien (1995-1996) voor sopraan, fluit, mandoline, gitaar, & harp (Franstalige bewerking van "De vlucht van de Magiër' van Serge van Duijnhoven)
  • La Fuite du Magicien (1995-1996) voor mezzo-sopraan, fluit, mandoline, gitaar, & harp (Franstalige bewerking van "De vlucht van de Magiër' van Serge van Duijnhoven)
  • Emily Dickinson Songs (2006) voor (mezzo-)sopraan en piano
  • Trionfo della Morte (1998) voor gemengd koor, saxofoonkwartet, twee hoorns, piano, en percussie op het gelijknamige gedicht van Francesco Petrarca
  • An introduction... (1996) voor hoge sopraan en ensemble
  • Preludes (1994/2014) voor mezzo-sopraan, fluit, altviool, & harp
  • De vlucht van de Magiër (1995-1996) voor sopraan, fluit, mandoline, gitaar, & harp (op het gelijknamige gedicht van Serge van Duijnhoven)
  • De vlucht van de Magiër (1995-1996) voor mezzo-sopraan, fluit, mandoline, gitaar, & harp (op het gelijknamige gedicht van Serge van Duijnhoven)

Kamermuziek

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Strijkkwartet No. 3 "In Transit" (2023-2024)
  • Sonate voor Piano No. 1 "Re-sonances" (2023-2024)
  • Incanto ionico (2021) voor fluit (piccolo), hobo (engelse hoorn), hoorn, viool, altviool & violoncello (eventueel een percussionist voor de buisklok-partij)
  • Encore IV "Sudden death" voor strijkkwartet
  • Aeons voor cello, piano, & percussie (2021-2022)
  • Sonate voor Viool en Piano No. 2 "North Atlantic Light"
  • Strijkkwartet No. 2 "For darkness restores what light cannot repair"
  • Chalumeau I voor klarinet in Bes en piano
  • Chalumeau II voor altsaxofoon en piano
  • Gemini Gestures (1997) voor twee strijkkwartetten
  • Pianotrio (1996) voor viool, violoncello, en piano
  • Ennea's domein (1996) for septet
  • Un visage d'emprunt (1999-2002) voor viool, violoncello, klarinet, en piano
  • Aerea (1998) voor blaaskwintet
  • Equilibre I (1992-1993) voor sopranino-saxofoon (of klarinet in Es) en fluit
  • Equilibre II (1992-1993) voor klarinet en basklarinet in Bes
  • Sonate for Violin and Piano No. 1 (1992)
  • Strijkkwartet No. 1 "Athomus" (1992-1993)
  • Encore Ia voor sopranino saxofoon of piccolo klarinet en fluit (1992)
  • Encore Ib voor hobo en fluit (1992)

Solowerken

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Contradictie I voor fluit solo (1994)
  • Contradictie II voor viool solo (1995)
  • Contradictie III voor harp solo (1997)
  • Contradictie IVa voor basklarinet solo (1998)
  • Contradictie IVb voor klarinet solo (1998)
  • Contradictie V voor percussie (2016)
  • Contradictie VI voor marimba (2017)
  • Encore II voor viool solo (2023)
  • Encore III voor piano solo (2024) (dit is het laatste deel van de Sonate voor Piano No. 1 'Re-sonances")

Discografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Albums

[bewerken | brontekst bewerken]

Bijdragen aan albums

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Contradictie IVa (1998/rev. 2014 Deuss Music) Ladder of Escape 11 Fie Schouten basklarinet solo, ATT2014140[10][11]
[bewerken | brontekst bewerken]