Royal Rumble 2013

Royal Rumble
(Poster op en.wikipedia.org)
Tagline "Finally..."
Titelsong(s) "Champion" van Clement Marfo & The Frontline
"What Makes A Good Man" van The Heavy
Informatie
Organisatie WWE
Brand(s) WWE Raw
WWE SmackDown
Datum 27 januari 2013
Bezoekersaantal 15.103
Locatie US Airways Center
Stad Vlag van Verenigde Staten Phoenix (Arizona)
Pay-per-view-chronologie
Vorig evenement TLC
Volgend evenement Elimination Chamber
Royal Rumble-chronologie
Vorig evenement Royal Rumble 2012
Volgend evenement Royal Rumble 2014

Royal Rumble 2013 was een pay-per-viewevenement in het professioneel worstelen dat geproduceerd werd door de WWE. Dit evenement was de 26e editie van Royal Rumble en vond plaats in de US Airways Center in Phoenix (Arizona) op 27 januari 2013.

Achtergrond

[bewerken | brontekst bewerken]

In de 1000ste Raw-aflevering van 23 juli 2012, kondigde The Rock aan dat hij op Royal Rumble de huidige kampioen wilde uitdagen voor het WWE Championship, wie dat ook moge zijn. In de Raw-aflevering van 7 januari 2013, behield WWE Champion CM Punk de titel door Ryback te verslaan, nadat The Shield de wedstrijd verstoorde. Door deze overwinning nam Punk het, op het evenement, op tegen The Rock voor de titel.

In de Raw-aflevering van 31 december 2012, kondigde John Cena aan dat hij officieel de eerste deelnemer was om deel te nemen aan de Royal Rumble match. In de SmackDown-aflevering van 4 januari 2013, bevestigden Randy Orton en Sheamus hun deelname aan de Royal Rumble match en ze zeiden beiden later het World Heavyweight Championship te willen veroveren. Op 7 januari 2013 maakte Dolph Ziggler bekend dat hij ook zou deelnemen aan de Royal Rumble match om Cena tegen te houden. Later op dat avond kondigden 3MB (Heath Slater, Jinder Mahal & Drew McIntyre) aan dat ze ook deelnamen aan die wedstrijd.

Wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Match Winnaar(s)
PS Antonio Cesaro (c) vs. The Miz in een een-op-eenmatch voor het WWE United States Championship Antonio Cesaro (c)[1]
1 Alberto Del Rio (c) vs. Big Show in een Last Man Standing match voor het WWE World Heavyweight Championship Alberto Del Rio (c)[2]
2 Team Hell No (c) vs. Team Rhodes Scholars in een tag team match voor het WWE Tag Team Championship Team Hell No (c)[3]
3 Traditionele Royal Rumble match met "30" worstelaars John Cena[4]
4 CM Punk (c) (met Paul Heyman) vs. The Rock in een een-op-eenmatch voor het WWE Championship The Rock (nc)1[5]
(c) huidige kampioen voor en na de match | (nc) nieuwe kampioen na de match

1CM Punk won de wedstrijd nadat The Shield The Rock door de commentatorentafel heen gooide. Na de wedstrijd daagde WWE-voorzitter Vince McMahon op en op verzoek van The Rock herstartte McMahon de wedstrijd, die The Rock legitiem won door CM Punk te verslaan en de WWE Championship veroverde.

Royal Rumble match

[bewerken | brontekst bewerken]
Entree Naam Orde Geëlimineerd door # eliminaties Tijd
1 Dolph Ziggler 27 Sheamus 2 27:43
2 Chris Jericho 25 Ziggler 2 47:53
3 Cody Rhodes 12 Cena 4 27:39
4 Kofi Kingston 9 Rhodes 2 21:18
5 Santino Marella 1 Rhodes 0 0:55
6 Drew McIntyre 2 Jericho 0 2:40
7 Titus O'Neil 3 Sheamus 0 7:30
8 Goldust 5 Rhodes 0 9:41
9 David Otunga 4 Sheamus 0 4:24
10 Heath Slater 11 Cena 1 15:49
11 Sheamus 28 Ryback 5 37:23
12 Tensai 7 Kingston 0 5:37
13 Brodus Clay 6 Jericho, Slater, Rhodes, Sheamus & Young 0 3:47
14 Rey Mysterio 13 Barrett 0 10:43
15 Darren Young 8 Kingston 1 2:51
16 Bo Dallas 21 Barrett 1 21:42
17 The Godfather 10 Ziggler 0 0:05
18 Wade Barrett 20 Dallas 2 17:34
19 John Cena 30 - 4 26:39
20 Damien Sandow 22 Ryback 0 16:26
21 Daniel Bryan 16 Cesaro & Kane 2 6:55
22 Antonio Cesaro 18 Cena 1 7:50
23 The Great Khali 14 Kane & Bryan 0 3:08
24 Kane 15 Bryan 1 1:46
25 Zack Ryder 17 Orton 0 2:43
26 Randy Orton 26 Ryback 1 10:20
27 Jinder Mahal 19 Sheamus 0 2:10
28 The Miz 24 Ryback 0 5:08
29 Sin Cara 23 Ryback 0 3:27
30 Ryback 29 Cena 5 9:06
[bewerken | brontekst bewerken]