Een soundbite is een markant citaat, een nieuwswaardige melding, bestaande uit niet veel meer dan één of twee zinnen die gemakkelijk beklijft en die gevatheid toont. Populair gezegd: een uitspraak die 'lekker blijft hangen'. Sprekers, zoals politici, proberen soundbites te verweven in hun teksten om er hun kernboodschap mee uit te dragen.
Een soundbite bevat amper ruimte voor nuance en argumentatie, hij moet direct aanspreken. Wie opgemerkt wil worden door de moderne media moet in pakweg 15 seconden zijn punt hebben gemaakt. Daarna zou volgens gangbare journalistieke opvattingen de aandacht van de televisiekijker, lezer of luisteraar zijn verslapt, 'dan zappen ze weg'. In de strijd om de publieke aandacht spelen de wetten van de media een steeds belangrijker rol. Deze medialogica dwingt de deelnemers aan het debat in de publieke sector zich te richten naar de opvattingen, vanzelfsprekendheden en mogelijkheden die journalisten en programmamakers hanteren bij de interpretatie en presentatie van de actualiteit. Een goede soundbite past in het format van de nieuwsmedia. Sommige opinieleiders slagen erin om in een tweet van maximaal 140 of via een sms van 160 lettertekens een plekje op de voorpagina’s te halen.
Kort, origineel, simpele tegenstellingen, gemakkelijk herhaalbaar, beklijfwaarde, nieuws, een nadenkertje en emotie bevattend. Hoe meer van deze elementen een citaat bevat, des te groter de kans dat zo'n oneliner media-aandacht oplevert. Bij het schrijven van een toespraak of bij de voorbereiding op een interview, een discussie of een debat proberen sprekers en hun ghostwriters dan ook pakkende soundbites te bedenken. Soms wordt zo een 'hapklaar' fragment speciaal gemarkeerd in de spreektekst die tevoren - vaak onder embargo - aan verslaggevers wordt uitgereikt.