Styreen-maleïnezuuranhydride (SMA) (CAS-nummer: 9011-13-6) is een thermoplastisch copolymeer van styreen en maleïnezuuranhydride (MA). Wanneer men evenveel styreen als MA gebruikt krijgt men een vrijwel perfect alternerend copolymeer, met afwisselend een styreen- en een MA-groep. In de praktijk gebruikt men meestal minder MA dan styreen omdat het polymeer dan beter verwerkbaar is. De eigenschappen van een SMA-copolymeer hangen af van het molecuulgewicht en de verhouding styreen/MA in het polymeer. Styreen is niet-polair en MA is polair en de verhouding tussen beide bepaalt de polariteit van het polymeer.
De polymerisatie is een additiepolymerisatie; als initiator kan een organisch peroxide gebruikt worden, bijvoorbeeld benzoylperoxide, of een azoverbinding zoals azobisisobutyronitril. De reactie is exotherm en de reactor moet sterk geroerd worden omdat het polymeer snel viskeus wordt en aanzwelt tot een gummiachtige massa. De eerste polymeren van styreen en maleïnezuur werden midden de jaren 1930 bereid.[1]
SMA wordt geproduceerd door Polyscope in Geleen (merknaam: Xiran) en door Nova Chemicals (Dylark). Nova Chemicals heeft in 2009 echter besloten om de productie van Dylark technisch polymeer te stoppen vanwege de crisis in de automobielsector.[2] Het produceert nog wel Dylark FG (food grade) voor verpakkingen van voedingswaren.
Kenmerkend aan SMA is dat de anhydridegroepen in het polymeer kunnen gehydrolyseerd worden in een alkalische waterige oplossing van bijvoorbeeld natriumhydroxide of ammoniumhydroxide waardoor men een natrium- of ammoniumzout verkrijgt. Die worden onder meer gebruikt voor het behandelen van papier, leder of textielvezels.
Hoogmoleculair SMA is een heldere, transparante kunststof die bestand is tegen hoge temperaturen en een hoge dimensionele stabiliteit heeft. Het is mengbaar met veel andere kunststoffen en heeft uiteenlopende toepassingen, waaronder:
RISUG, acroniem voor Reversible Inhibition of Sperm Under Guidance, is een contraceptiemiddel bestaande uit SMA in het oplosmiddel dimethylsulfoxide, ontwikkeld in India. Het wordt onderzocht als een mogelijke techniek voor contraceptie bij mannen.[4] Het is een niet-hormonale, niet-operatieve en reversibele techniek waarbij het middel geïnjecteerd wordt in de vaatholte van de zaadleider; het veroorzaakt veranderingen in de zaadcellen waardoor die inactief worden.[5]