Surtees TS9

Surtees TS9(B)
Surtees TS9 van John Surtees
Surtees TS9 van John Surtees
Algemene informatie
Categorie Formule 1
Constructeur Team Surtees
Ontwerper(s) John Surtees en Peter Connew
Voorganger Surtees TS7
Opvolger Surtees TS14
Technische specificaties
Chassis Aluminium monocoque
Ophanging (voor) Double wishbone onafhankelijke wielophanging
Ophanging (achter) Double wishbone onafhankelijke wielophanging
Motor Ford-Cosworth DFV 3.0 V8
Transmissie Hewland F.G.400 vijfversnellingsbak
Brandstof Benzine (BP, Duckhams, FINA, Shell)
Banden Firestone en Goodyear
Competitie
Debuut Kyalami 1971
Portaal  Portaalicoon   Autosport

De Surtees TS9 was een Formule 1-raceauto die werd gebouwd en gebruikt door de Surtees Racing Organisation in 1971, 1972 en sporadisch in 1973, toen de opvolger Surtees TS14 meer werd ingezet. Een verbeterde versie van de Surtees TS9 werd vanaf 1972 ingezet als Surtees TS9B.

Voorgeschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

Oud-wereldkampioen John Surtees had zijn eigen team (de Surtees Racing Organisation) al opgezet in 1966, maar vanaf 1969 bouwde hij ook eigen auto's, eerst de Formule 5000-Surtees TS5. In 1970 leidde hij van die auto de Formule 1-Surtees TS7 af. In 1971 volgden twee nieuwe auto's: de Surtees TS8 met een grotere wielbasis dan de TS7 en bestemd voor de Formule 5000, en de Surtees TS9 met zowel een grotere wielbasis als een grotere spoorbreedte voor de Formule 1.

1971: Surtees TS9

[bewerken | brontekst bewerken]
Surtees TS9 van John Love in 2021

Net als zijn voorganger had de Surtees TS9 een aluminium monocoque-chassis. Hij was ontworpen door John Surtees samen met Peter Connew. De motor was de veelgebruikte Ford Cosworth DFV-3 liter-V8 met Hewland-versnellingsbak. In het seizoen 1971 werden er twee TS9's ingezet in de Formule 1, die van John Surtees met sponsoring van theeproducent Brooke Bond en die van Rolf Stommelen met sponsoring van het blad Auto und Motor Sport. Beide coureurs scoorden een vijfde en een zesde plaats. Het beste resultaat was echter voor Mike Hailwood, die met een Surtees TS9 vierde werd in de Italiaanse Grand Prix. Gijs van Lennep, die met een Surtees TS7 achtste was geworden in de Nederlandse Grand Prix reisde af naar de Verenigde Staten, maar moest daar zijn TS9 afstaan aan Sam Posey. Het team sloot het seizoen met acht punten af als achtste in het constructeurskampioenschap. Hailwood, Surtees en Stommelen eindigden als 18e, 19e en 20e in het individuele kampioenschap.

1972: Surtees TS9B

[bewerken | brontekst bewerken]
Surtees TS9B van Tim Schenken in 2007

Peter Connew kreeg in het seizoen 1972 onenigheid met John Surtees en vertrok, maar toen hadden ze wel al de herziene versie van de TS9 ontworpen, de Surtees TS9B. Er waren aerodynamische veranderingen aangebracht, met name aan de voor- en achtervleugel. Hoewel John Surtees nog wel enkele F1-races reed, waren dat niet de WK-races. Een uitzondering was de Italiaanse Grand Prix, waar hij met de nieuwe Surtees TS14 aan de start kwam. Mike Hailwood, Tim Schenken en Andrea de Adamich waren nu vaste rijders. Zij reden een vrijwel volledig seizoen met als beste resultaat de tweede plaats voor Hailwood in Italië. De Adamich en Schenken scoorden beiden slechts één keer punten. Surtees eindigde met 18 punten als 5e in het constructeurskampioenschap. In het individuele kampioenschap werd Hailwood 8e, de Adamich 17e en Schenken 19e. De Rhodesiër John Love (Team Gunston) gebruikte een Surtees TS9 in de Zuid-Afrikaanse Grand Prix, waar hij ondanks een ongeval waarbij hij een lekke band opliep 16e werd. Champar Inc. zette een TS9B in waarmee de Amerikaan Sam Posey in de Amerikaanse Grand Prix 12e werd.

1973: Surtees TS9B

[bewerken | brontekst bewerken]

In het seizoen 1973 gebruikte het Team Surtees al de nieuwe TS14, maar enkele malen werd de TS9B nog ingezet. Andrea de Adamich werd er 8e mee in de Grand Prix van Brazilië, maar stapte daarna over naar Brabham. In dezelfde race werd de Braziliaan Luiz Bueno 12e (en laatste) met een TS9B, maar het bleef bij deze ene race in het wereldkampioenschap.

Resultaten wereldkampioenschap Formule 1

[bewerken | brontekst bewerken]

(Races in cursief geven de snelste ronde aan)

Jaar Team Motor Banden Coureur 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Punten WCC[1]
1971 Brooke Bond Oxo Team Surtees Ford Cosworth DFV 3.0 V8 F Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees ZAF
DNF[2]
SPA
11e
MON
7e
NED
5e
FRA
8e
GBR
6e
DUI
7e
OOS
DNF[3]
ITA
DNF[3]
CAN
11e
VST
17e
8 8e
Auto und Motor Sport Team Surtees Vlag van Duitsland Rolf Stommelen ZAF
-
SPA
DNF[4]
MON
6e
NED
DSQ[5]
FRA
11e
GBR
5e
DUI
10e
OOS
7e
ITA
DNS[6]
CAN
DNF[7]
VST
-
Team Surtees Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Bell ZAF
-
SPA
-
MON
-
NED
-
FRA
-
GBR
DNF[8]
DUI
-
OOS
-
ITA
-
CAN
-
VST
-
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood ZAF
-
SPA
-
MON
-
NED
-
FRA
-
GBR
-
DUI
-
OOS
-
ITA
4e
CAN
-
VST
15e
Vlag van Nederland Gijs van Lennep ZAF
-
SPA
-
MON
-
NED
-
FRA
-
GBR
-
DUI
-
OOS
-
ITA
-
CAN
-
VST
DNS[9]
Vlag van Verenigde Staten Sam Posey ZAF
-
SPA
-
MON
-
NED
-
FRA
-
GBR
-
DUI
-
OOS
-
ITA
-
CAN
-
VST
DNF[10]
1972 Brooke Bond Oxo Team Surtees Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood ARG
-
ZAF
DNF[11]
SPA
DNF[12]
MON
DNF[13]
BEL
4e
FRA
6e
GBR
DNF[2]
DUI
DNF[11]
OOS
4e
ITA
2e
CAN
-
VST
17e
18 5e
Vlag van Australië Tim Schenken ARG
5e
ZAF
DNF[3]
SPA
8e
Team Surtees MON
DNF[13]
BEL
DNF[7]
DUI
14e
OOS
11e
ITA
DNF[13]
CAN
7e
VST
-
Flame Out Team Surtees FRA
17e
GBR
DNF[11]
Ceramica Pagnossin Team Surtees Vlag van Italië Andrea de Adamich ARG
DNF[14]
ZAF
NC[15]
SPA
4e
MON
7e
BEL
DNF[3]
FRA
14e
GBR
DNF[13]
DUI
13e
OOS
14e
ITA
DNF[16]
CAN
DNF[2]
VST
DNF[13]
Champcar Inc. G Vlag van Verenigde Staten Sam Posey ARG
-
ZAF
-
SPA
-
MON
-
BEL
-
FRA
-
GBR
-
DUI
-
OOS
-
ITA
-
CAN
-
VST
12e
Team Gunston Vlag van Rhodesië John Love ARG
-
ZAF
16e
SPA
-
MON
-
BEL
-
FRA
-
GBR
-
DUI
-
OOS
-
ITA
-
CAN
-
VST
-
1973 Team Surtees F Vlag van Brazilië Luiz Bueno ARG
-
BRA
12e
ZAF
-
SPA
-
BEL
-
MON
-
ZWE
-
FRA
-
GBR
-
NED
-
DUI
-
OOS
-
ITA
-
CAN
-
VST
-
0[17] -
Ceramica Pagnossin Team Surtees Vlag van Italië Andrea de Adamich ARG
-
BRA
8e
ZAF
-
SPA
-
BEL
-
MON
-
ZWE
-
FRA
-
GBR
-
NED
-
DUI
-
OOS
-
ITA
-
CAN
-
VST
-

Resultaten niet-kampioenschapsraces Formule 1

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Team Motor Banden Coureur 1 2 3 4 5 6 7 8
1971 Brooke Bond Oxo Team Surtees Ford Cosworth DFV 3.0 V8 F Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees ARG
-
ROC
3e
QUE
-
SPR
DNF[3]
INT
12e
RIN
3e
IGC
1e
VIC
6e
Auto und Motor Sport Team Surtees Vlag van Duitsland Rolf Stommelen ARG
-
ROC
-
QUE
-
SPR
-
INT
-
RIN
7e
IGC
-
VIC
-
Team Surtees Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood ARG
-
ROC
-
QUE
-
SPR
-
INT
-
RIN
-
IGC
-
VIC
DNF[13]
1972 Brooke Bond Oxo Team Surtees ROC
2e
BRA
-
INT
DNF[7]
IGC
-
REP
-
VIC
9e
Vlag van Australië Tim Schenken ROC
5e
Team Surtees IGC
3e
Vlag van Italië Andrea de Adamich ROC
-
BRA
DNQ
INT
-
IGC
-
REP
2e
VIC
3e
Vlag van Zweden Reine Wisell ROC
-
BRA
DNQ
INT
-
IGC
-
REP
-
VIC
-
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees ROC
-
BRA
-
INT
3e
IGC
-
REP
-
VIC
-
Vlag van Brazilië Carlos Pace ROC
-
BRA
-
INT
-
IGC
-
REP
-
VIC
2e
1973 Team Hesketh Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt ROC
3e
INT
-