Sylvio Pirillo

Sylvio Pirillo
Sylvio Pirillo
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 26 juli 1916
Geboorteplaats Porto Alegre, Brazilië
Overlijdensdatum 22 april 1991
Overlijdensplaats Porto Alegre, Brazilië
Senioren
Seizoen Club W (G)
1934–1935
1936–1939
1939–1941
1941–1947
1948–1952
Vlag van Brazilië Americano
Vlag van Brazilië Internacional
Vlag van Uruguay Peñarol
Vlag van Brazilië Flamengo
Vlag van Brazilië Botafogo
Interlands
1942 Vlag van Brazilië Brazilië 5(6)
Getrainde teams
1952
1953–1955
1955
1956–1958
1957
1959
1959–1960
1962
1963–1964
1965
1967–1968
1969
1970
1972
1974
1974–1975
1977
1979
1980
1980
Vlag van Brazilië Botafogo
Vlag van Brazilië Bonsucesso
Vlag van Brazilië Náutico
Vlag van Brazilië Fluminense
Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Brazilië Internacional
Vlag van Brazilië Corinthians
Vlag van Brazilië Olympisch elftal
Vlag van Brazilië Palmeiras
Vlag van Brazilië Juventus
Vlag van Brazilië São Paulo
Vlag van Brazilië Ferroviário-PR
Vlag van Brazilië Náutico
Vlag van Brazilië Bahia
Vlag van Brazilië Desportiva Ferroviária
Vlag van Brazilië Corinthians
Vlag van Brazilië Paysandu
Vlag van Brazilië Santo André
Vlag van Brazilië Rio Claro
Vlag van Brazilië Taubaté
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Sylvio Pirillo (Porto Alegre, 26 juli 1916 - aldaar, 22 april 1991) was een Braziliaanse voetballer en trainer.

Pirillo begon zijn carrière bij Americano uit zijn thuisstad Porto Alegre. In 1938 maakte hij de overstap naar Internacional, een van de twee grootste clubs uit de stad. Met deze club won hij het Campeonato Citadino de Porto Alegre en nog verscheidene kleine toernooien. Van 1939 tot 1941 speelde hij voor de Uruguyaanse topclub Peñarol en maakte dan de overstap naar Flamengo, waar hij een clubicoon zou worden. Hij moest de legendarische speler Leônidas da Silva vervangen en deed dat met verve. In 1941 verpulverde hij het topschutterrecord van Leônidas in het Campeonato Carioca door 39 keer te scoren in één seizoen, negen goals meer dan Leônidas een jaar eerder scoorde. Van 1942 tot 1944 werd Flamengo drie keer op rij kampioen met Pirillo. In totaal scoorde hij 204 keer voor de club, slechts drie spelers deden het ooit beter.

In 1948 maakte hij de overstap naar Botafogo, waar hij ook nu een befaamd speler moest vervangen, Heleno de Freitas. Ook hier had hij succes en won met de club de staatstitel.

Na zijn spelerscarrière werd hij trainer van meerdere clubs. In 1957 was hij bondscoach en was degene die Pelé voor het eerst opriep. Datzelfde jaar trainde hij ook Fluminense, waarmee hij het Torneio Rio-São Paulo won. In 1963 won hij met Palmeiras het Campeonato Paulista.