Symploke

Een symploke^[1] (ook: complexio of complexie) is een stijlfiguur die zich voordoet wanneer een epifoor en een anafoor gelijktijdig optreden.

De woorden aan het begin én aan het einde van de zinsdelen komen overeen.

• Iedereen wil het spel zien,
  iedereen wil de bal zien,
  iedereen wil een overwinning zien.
• de weg met de zachte wind
  de weg met de harde wind

  - Lucebert

De symploke wordt ook wel gezien als een combinatie van een anafoor en een epifoor.

Bronnen, noten en/of referenties

• Ton den Boon, Stijlfiguren, Sdu, 2001, blz. 55 (als complexio)
• Paul Claes & Eric Hulsens, Groot retorisch woordenboek, Vantilt, 2015, blz. 51 (als complexio)

1. uit het Oudgrieks: συμπλοκή; Latijn: complexio = vervlechting