The Dells | ||||
---|---|---|---|---|
The Dells in 1967
| ||||
Achtergrondinformatie | ||||
Jaren actief | 1953 tot 2012 | |||
Oorsprong | Verenigde Staten | |||
Genre(s) | r&b, doowop | |||
Officiële website | ||||
(en) Allmusic-profiel | ||||
(en) Discogs-profiel | ||||
(en) MusicBrainz-profiel | ||||
|
The Dells[1][2] is een voormalige Amerikaanse r&b-zanggroep die enkele decennia actief bleef.
Oprichters:
Latere bezetting:
De groep werd opgericht in 1953 in Harvey (Chicago). De zes oprichters zaten allemaal op dezelfde school in Harvey en besloten samen om een groep te formeren, die zich vooreerst The El-Rays noemde. Nog in hetzelfde jaar namen ze hun eerste single Darling I Know op bij Checker Records, een sublabel van Chess Records. De single flopte en iets later verliet Lucius McGill de groep, die daarna werd hernoemd naar The Dells.
In 1955 tekende de groep een contract bij Vee-Jay Records en publiceerden daar de ballade Dreams of Contentment, die een mini-r&b-hit werd. Oh What a Nite, tegenwoordig een klassieker, bereikte in 1956 zelfs de 4e plaats in de r&b-hitlijst, maar de groep kon het succes van de song vooreerst niet meer evenaren. In 1958 gebeurde er op weg naar een optreden in Philadelphia een auto-ongeval. Juniors strottenhoofd raakte daarbij gewond, zodat hij zijn stem enigszins moest aanpassen en McGill verloor bijna een been. The Dells besloten derhalve tot een korte onderbreking. Barksdale werd tijdelijk lid van The Moonglows[3].
In 1960 maakten The Dells hun comeback als begeleidingsgroep tijdens een tournee van Dinah Washington. Funches besloot om zich terug te trekken om zich te wijden aan zijn familie. Hij werd vervangen door Johnny Carter. De groep toerde twee jaar lang met Washington en werkte daarnaast samen met Kirk Stewart. Uiteindelijk tekenden The Dells bij Argo Records, een verder sublabel van Chess Records, waar ze vier jazz-georiënteerde singles publiceerden, die allen flopten. In 1964 keerden ze weer terug naar Vee-Jay Records en hadden in 1965 een top 30-hit met Stay in my Corner. Toen Vee-Jay Records in 1966 failliet ging, wisselde de groep naar Cadet Records, ook een sublabel van Chess Records. Thinking About You en Run For Cover werden ondanks alles plaatselijke hits. Bovendien werden The Dells de begeleidingsgroep van Ray Charles.
Toen Cadet Records in 1967 Bobby Miller[4] (producent) en Charles Stepney[5] (arrangeur) inhuurden, kwam de doorbraak van The Dells. Het album There Is bevatte vier hitsingles, waaronder een remake van Stay in my Corner, die een positie opeiste aan de top van de r&b-hitlijst en een top 10-klassering in de pophitlijst. Always Together (1968) bracht vier verdere hits en Love is Blue (1969) bevatte een remake van Oh What a Nite, dat eenzelfde succes was als de Stay in my Corner-remake. Aan het begin van de jaren 1970 begon Miller zich bezig te houden met andere projecten, zodat Stepney producent werd van het werk Freedom Means (1970). De ballade The Love We Had (Stays on my Mind) uit het album werd een hit. In 1972 brachten The Dells een album op de markt met interpretaties van Dionne Warwick-songs. Met Don Davis[6] als nieuwe producent hadden The Dells met Give Your Baby a Standing Ovation (1973) hun eerste miljoenenseller. Na enkele verdere hits verliet de groep Cadet Records in 1975 en wisselde naar Mercury Records.
Aangezien de tijd bij Mercury Records amper succes voortbracht, werd in 1978 opnieuw van label gewisseld, deze keer naar ABC Records. Echter ook daar werd geen succes geboekt en The Dells tekenden bij 20th Century Records. Het door Eugen Records geproduceerde I Touched a Dream (1980) kreeg uitstekende kritieken en oogstte ook weer grotere successen. Bij de daaropvolgende lp Whatever Turns You On verminderde het succes weer zienderogen en trokken The Dells zich weer terug uit de studio. In 1988 verscheen het album Second Time, dat flopte. Aan het begin van de jaren 1990 contracteerde Robert Townsend The Dells dan voor zijn film The Five Heartbeats, die ging over een fictieve zanggroep. The Heart is a House For Love van de soundtrack werd in 1991 een kleine hit. In 1992 verscheen een verder album I Salute You bij Zoo Records, dat ondanks tijdgerelateerde muziek flopte. Tijdens de daaropvolgende jaren waren The Dells meestal op tournee. In 2000 verscheen met Reminiscing weer een nieuw album. In 2004 werd de groep opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.
De groep bleef optreden tot 2012. Stichtend lid Marvin Junior overleed een jaar later op 77-jarige leeftijd. In 2009 reeds was Johnny Carter op 75-jarige leeftijd overleden. Medeoprichter Johnny Funches overleed in 1998, hij had de groep al in 1960 verlaten. Chuck Barksdale overleed in mei 2019, hij werd 84 jaar.
Cadet Records
Mercury Records
ABC Records
20th Century Records
Private Records
Veteran Records
Label niet bekend