Wereldkampioenschappen veldrijden 2012

WK veldrijden 2012
Datum 28-29 januari 2012
Plaats Vlag van België Koksijde, België
Editie 63
Organisator UCI
Deelnemers 214 atleten uit 23 landen[1]
Kampioenen
Mannen elite Vlag van België Niels Albert
Vrouwen elite Vlag van Nederland Marianne Vos
Mannen beloften Vlag van Nederland Lars van der Haar
Jongens junioren Vlag van Nederland Mathieu van der Poel
Navigatie
← 2011     2013 →
Veldrijden
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De wereldkampioenschappen veldrijden 2012 werden gehouden in het weekend van 28 en 29 januari 2012 in de Belgische gemeente Koksijde. Het specifieke van deze locatie is dat de wedstrijd zich afspeelt in de duinen. De hellingen van de duinen zorgen voor natuurlijke tribunes, waardoor het publiek een mooi overzicht heeft over het parcours. Speciaal in deze editie is de introductie van een nieuwe, nog niet benoemde duin. Deze is na het WK 2012 naar de nieuwe wereldkampioen Niels Albert genoemd. Dit wordt dan de derde belangrijkste duin van de gemeente, na de Hoge Blekker (hoogste duin van de kust) en de Herygersduin, genoemd naar Paul Herygers die hier in 1994 wereldkampioen werd. Opvallend aan dit WK bij de elite mannen was dat al de 7 geselecteerde Belgen de eerste 7 plaatsen bezetten.

Uitslagen

[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen, elite

[bewerken | brontekst bewerken]
Plaats Renner Land Tijd
Niels Albert Vlag van België België 1u06'07"[2]
Zilver Rob Peeters Vlag van België België + 24"
Brons Kevin Pauwels Vlag van België België + 30"
4. Tom Meeusen Vlag van België België + 34"
5. Bart Aernouts Vlag van België België + 35"
6. Klaas Vantornout Vlag van België België + 1'09"
7. Sven Nys Vlag van België België + 1'11"
8. Radomír Šimůnek Vlag van Tsjechië Tsjechië + 2'15"
9. Philipp Walsleben Vlag van Duitsland Duitsland + 2'24"
10. Simon Zahner Vlag van Zwitserland Zwitserland + 2'31"
11. Steve Chainel Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'37"
12. Francis Mourey Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'48"
13. Zdeněk Štybar Vlag van Tsjechië Tsjechië + 3'17"
14. Aurélien Duval Vlag van Frankrijk Frankrijk + 3'41"
15. Niels Wubben Vlag van Nederland Nederland + 3'41"
16. Julien Taramarcaz Vlag van Zwitserland Zwitserland + 3'42"
17. Gerben de Knegt Vlag van Nederland Nederland + 3'42"
18. Ryan Trebon Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten + 4'02"
19. Marcel Meisen Vlag van Duitsland Duitsland + 4'06"
20. José Antonio Hermida Vlag van Spanje Spanje + 4'06"

Mannen, beloften

[bewerken | brontekst bewerken]
Plaats Renner Land Tijd
Lars van der Haar Vlag van Nederland Nederland 49'20"[3]
Zilver Wietse Bosmans Vlag van België België + 1"
Brons Michiel van der Heijden Vlag van Nederland Nederland + 4"
4. Arnaud Jouffroy Vlag van Frankrijk Frankrijk + 5"
5. Laurens Sweeck Vlag van België België + 50"
6. Marek Konwa Vlag van Polen Polen + 56"
7. Mike Teunissen Vlag van Nederland Nederland + 1'03"
8. Arnaud Grand Vlag van Zwitserland Zwitserland + 1'13"
9. David Menut Vlag van Frankrijk Frankrijk + 1'13"
10. Gianni Vermeersch Vlag van België België + 1'28"

Jongens, junioren

[bewerken | brontekst bewerken]
Plaats Renner Land Tijd
Mathieu van der Poel Vlag van Nederland Nederland 43'36"[4]
Zilver Wout van Aert Vlag van België België + 8"
Brons Quentin Jauregui Vlag van Frankrijk Frankrijk + 21"
4. Quinten Hermans Vlag van België België + 21"
5. Daan Soete Vlag van België België + 21"
6. Yorben Van Tichelt Vlag van België België + 48"
7. Silvio Herklotz Vlag van Duitsland Duitsland + 1'00"
8. Daan Hoeyberghs Vlag van België België + 1'25"
9. Romain Seigle Vlag van Frankrijk Frankrijk + 1'32"
10. Victor Koretzky Vlag van Frankrijk Frankrijk + 2'11"

Vrouwen

[bewerken | brontekst bewerken]
Het podium met v.l.n.r. Daphny Van den Brand, Marianne Vos en Sanne Cant
Plaats Renster Land Tijd
Marianne Vos Vlag van Nederland Nederland 49'20"[5]
Zilver Daphny van den Brand Vlag van Nederland Nederland + 0'38"
Brons Sanne Cant Vlag van België België + 0'38"
4. Sanne van Paassen Vlag van Nederland Nederland + 0'49"
5. Katherine Compton Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten + 0'53"
6. Nikki Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk + 1'03"
7. Sophie de Boer Vlag van Nederland Nederland + 1'05"
8. Kateřina Nash Vlag van Tsjechië Tsjechië + 1'11"
9. Jasmin Achermann Vlag van Zwitserland Zwitserland + 1'12"
10. Lucie Chainel-Lefevre Vlag van Frankrijk Frankrijk + 1'54"

Medaillespiegel

[bewerken | brontekst bewerken]
 Plaats  Land Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van Nederland Nederland 3 1 1 5
2 Vlag van België België 1 3 2 6
3 Vlag van Frankrijk Frankrijk 0 0 1 1
Totaal 4 4 4 12
[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ Koenen en Co, Jaarrapport 2018 incl. controleverklaring WK Cyclocross. Stichting Wereldkampioenschap Cyclocross 2018 (18 december 2019). Geraadpleegd op 26 augustus 2021.
  2. ↑ [1],"Albert rijdt solo naar wereldtitel in Koksijde", www.sporza.be, geraadpleegd op 30-1-2012
  3. ↑ [2],"Van der Haar klopt Bosmans in mooie WK-strijd", www.sporza.be, geraadpleegd op 30-1-2012
  4. ↑ [3],"Van der Poel pakt eerste regenboogtrui", www.sporza.be, geraadpleegd op 30-1-2012
  5. ↑ [4],"Vos soleert naar vijfde goud, brons voor Cant", www.sporza.be, geraadpleegd op 30-1-2012