World Cup of Golf 2013

World Cup of Golf
Officiële naam ISPS HANDA World Cup of Golf
Jaar 2013
Plaats Vlag van Australië Australië
Golfbaan Royal Melbourne Golf Club, Melbourne
Tour(s) Europese Tour
Datum 21-24 november 2013
Deelnemers 30 landen
Prijzengeld $8.000.000
Titelhouder Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Winnaar Vlag van Australië Australië
Vorige: 2011     Volgende: 2015
Portaal  Portaalicoon   Golf

De World Cup of Golf van 2013 (officieelː ISPS HANDA World Cup of Golf) is een internationaal golftoernooi dat gespeeld werd van 21-24 november op de Royal Melbourne Golf Club. Het prijzengeld is US$ 8.000.000.

Het was de 57ste editie van de World Cup. Deze wordt sinds 2011 alleen in de oneven jaren gespeeld zodat de Olympische Spelen hierdoor niet voor de voeten glopen wordt. Het deelnemersveld van 2013 bevatte 60 spelers[1], inclusief 4 winnaars van een Major, 6 Ryder Cup-spelers en 31 spelers die een toernooi wonnen op de Europese Tour. De enige deelnemers die eerder de World Cup wonnen zijn Marcel Siem (in 2006 met Bernhard Langer), Francesco Molinari (in 2009 met zijn broer Edoardo Molinari) en Matt Kuchar (in 2011 met Gary Woodland).

Deelnemers

[bewerken | brontekst bewerken]

Er wordt gekeken naar de positie van de spelers op de wereldranglijst. Ieder land mag zijn twee hoogstgeplaatste spelers afvaardigen. Mochten er vier spelers van een land in de top-15 staan, dan mogen er twee teams afgevaardigd worden.

Formule

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2013 wordt teruggegaan naar de oude formule, d.w.z. dat er 72 holes strokeplay wordt gespeeld. US$ 7.000.000 van het prijzengeld wordt verdeeld onder de spelers op basis van hun individuele score. De spelers spelen dus voor hun land en voor zichzelf. Er staan geen fourball of foursome meer op het programma, hetgeen het teamgevoel niet bevordert. Voor de teams worden de scores van beide spelers opgeteld.

Verslag

[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 71.

Jason Day was de enige speler die vier rondes onder par scoorde, waardoor hij niet alleen de individuele prijs won maar ook bijdroeg aan de ruime voorsprong waarmee Australië voor de 5de keer de World Cup won. Een week ervoor verloor de Australiër acht familieleden ten gevolge van tyfoon Haiyan.

Stuart Manley maakte tijdens de derde ronde een hole-in-one op hole 3. Hij dacht even dat hij de BMW had gewonnen die achter de tee stond, maar die bleek alleen voor de vierde ronde te zijn aangeboden. Zijn teleurstelling werkte door tot de volgende hole, waar hij een 11 scoorde. Toch maakte hij een ronde van 72.

Landenteams

[bewerken | brontekst bewerken]

Het Amerikaanse en Deense team begonnen met rondes van 66-71 en deelden de leiding na de eerste ronde. Beide spelers van het Amerikaanse team scoorden in ronde 2 onder de 70 en daarmee bleven ze aan de leiding. In ronde 3 was het Australische team het enige team waar beide spelers ruim onder de 70 scoorden. Daarna stond Australië aan de leiding met 1 slag voorsprong op Amerika, de titelverdediger.

Joost Luiten had nog last van zijn schouderblessure en werd vervangen door Tim Sluiter.

Land Team Ronde 1 Nr Ronde 2 Nr Ronde 3 Nr Ronde 4 Nr
Vlag van Australië Australië[2] Adam Scott & Jason Day 74-69 143 T8 68-70 138 281 3 68-66 134 415 1 66-70 136 551 1
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Matt Kuchar & Kevin Streelman 71-66 137 T1 68-69 137 274 1 68-74 142 416 2 71-74 145 561 2
Vlag van Japan Japan Ryo Ishikawa & Hideto Tanihara 71-72 143 T8 71-69 140 283 5 70-71 141 422 3 69-72 141 563 T3
Vlag van Denemarken Denemarken Thomas Bjørn & Thorbjorn Olesen 66-71 137 T1 68-72 140 277 2 71-76 147 424 4 71-68 139 563 T3
Vlag van Canada Canada Brad Fritsch & David Hearn 71-70 141 T4 73-71 144 285 T7 70-71 141 426 5 73-71 144 570 5
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika George Coetzee & Branden Grace 74-73 147 T16 71-70 141 288 13 73-72 145 433 T14 139 571 6
Vlag van Frankrijk Frankrijk Grégory Bourdy & Victor Dubuisson 72-73 145 15 69-71 140 285 T7 72-73 145 430 T11 73-70 143 573 T7
Vlag van Duitsland Duitsland Maximilian Kieffer & Marcel Siem 73-71 144 T11 71-74 145 289 T14 70-69 139 428 T6 70-75 145 573 T7
Vlag van Thailand Thailand Prayad Marksaeng & Kiradech Aphibarnrat 72-71 143 T8 72-70 142 285 T7 73-70 143 428 T6 77-70 147 575 9
Vlag van Schotland Schotland Stephen Gallacher & Martin Laird 73-68 141 T4 71-72 143 284 6 72-74 146 430 T11 73-73 146 576 10
Vlag van Zweden Zweden Jonas Blixt & Peter Hanson 76-72 148 T18 72-71 143 291 18 74-73 147 438 T21 140 577 T11
Vlag van Ierland Ierland Graeme McDowell & Shane Lowry 73-74 147 T16 71-72 143 290 17 67-71 138 428 T6 75-74 149 577 T11
Vlag van Engeland Engeland Danny Willett & Chris Wood 69-75 144 T11 73-70 143 287 T10 71-72 143 430 T11 148 578 T13
Vlag van Finland Finland Roope Kakko & Mikko Korhonen 72-69 142 7 72-75 147 289 T14 70-74 144 433 T14 71-74 145 578 T13
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Sang-Moon Bae & K.J. Choi 74-67 141 T4 74-74 148 289 T14 73-71 144 433 T11 74-73 147 580 15
Vlag van Nederland Nederland Robert-Jan Derksen & Tim Sluiter 74-76 150 22 75-72 147 297 T23 70-69 139 436 20 71-74 145 581 16
Vlag van Portugal Portugal Jose-Filipe Lima & Ricardo Santos 71-69 140 3 73-69 142 282 4 73-73 146 428 T6 80-74 154 582 T17
Vlag van Spanje Spanje Rafa Cabrera Bello & Miguel Ángel Jiménez 75-73 148 T18 75-69 144 292 19 70-71 141 433 T14 149 582 T17
Vlag van Argentinië Argentinië Fabian Gomez & Emiliano Grillo 72-77 149 T20 75-71 146 295 22 72-74 146 441 24 141 582 T17
Vlag van Brazilië Brazilië Adilson Da Silva & Alexandre Rocha 72-72 144 T11 71-72 143 287 T10 71-70 141 428 T6 155 583 T20
Vlag van Italië Italië Francesco Molinari & Matteo Manassero 75-77 152 23 67-74 141 293 T20 66-76 142 434 T18 75-74 149 583 T20
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland Mike Hendry & Tim Wilkinson 75-79 154 T25 73-71 144 298 25 71-70 141 439 23 144 583 T20
Vlag van Filipijnen Filipijnen Tony Lascuna & Angelo Que 70-74 144 T11 71-72 143 287 T10 77-70 147 434 T18 76-77 153 587 23
Vlag van Chili Chili Felipe Aguilar & Mark Tullo 75-74 149 T20 72-72 144 293 T20 74-71 145 438 T21 78-72 150 588 T24 Vlag van China China Wen-Chong Liang & Ashun Wu 75-77 152 24 76-69 145 297 T23 73-75 148 445 25 74-69 143 588 T24
Vlag van India India Gaganjeet Bhullar & Anirban Lahiri 82-72 154 T25 77-70 147 301 26 76-73 149 450 26 71-72 143 593 26
Leider

Individueel

[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn een paar spelers die alleen individueel meedoen. Zij hebben een * achter hun naam.
Beide leiders van de eerste ronde, Thomas Bjørn en Kevin Streelman, hebben dit jaar al een overwinning geboekt, Streelman in Tampa Bay en Bjørn in Zwitserland. Bjørn staat nummer 44 op de wereldranglijst, Streelman nummer 46, ze zijn dus zeer aan elkaar gewaagd. Ze werden echter in ronde 3 ingehaald door Jason Day, die een ronde van 66 maakte en uiteindelijk won[3].

Speler Ronde 1 Nr Ronde 2 Nr Ronde 3 Nr Ronde 4 Nr
Vlag van Australië Jason Day 68 -3 T11 70 -1 -4 T5 66 -5 -9 1 70 -1 -10 1
Vlag van Denemarken Thomas Bjørn 66 -5 1 68 -3 -8 1 71 -1 -8 2 71 par -8 2
Vlag van Verenigde Staten Kevin Streelman 66 -5 1 69 -2 -7 2 74 +3 -4 5 74 +3 -1 T8
Vlag van Wales Stuart Manley 67 -4 T3 72 +1 -3 T5 72 +1 -2 T8 72 +1 -1 T8
Vlag van Zuid-Korea KJ Choi 67 -4 T3 74 +3 -1 T9 71 par -1 T12 73 +2 align="center" +1 T15
Vlag van Oostenrijk Bernd Wiesberger* 71 par T13 72 +1 +1 T21 69 -2 -1 T12 72 +1 par T12
Vlag van Mexico Oscar Fraustro* 74 +3 T38 67 -4 -1 T9 71 par -1 T12 74 +3 +2 T20
Vlag van Schotland Martin Laird 67 -4 T3 72 +1 -3 T5 74 +3 par T17 73 +2 +2 T20
Vlag van België Nicolas Colsaerts* 70 -1 T9 76 +5 +4 T40 70 -1 +3 T29 71 par +3 T25
Vlag van Zimbabwe Brendon de Jonge* 74 +3 T38 72 +1 +4 T40 70 -1 +3 T29 68 -3 par T12
Vlag van Fiji Vijay Singh* 73 +2 T32 69 -2 par T15 75 +4 +4 T33 70 -1 +3 T25
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen 74 +3 T38 75 +4 +7 55 70 -1 +6 T44 71 par +6 T38
Vlag van Nederland Tim Sluiter 76 +5 T54 72 +1 +6 T49 69 -2 +4 T33 74 +3 +7 T42
Vlag van Bangladesh Siddikur Rahman* 73 +2 T32 75 +4 +6 T49 77 +6 +12 58 73 +2 +14 55
Vlag van Noorwegen Espen Kofstad* 72 +1 T21 75 +4 +5 T45 74 +3 +8 T51 82 +11 +19 59