Deir al-Asad

Deir al-Asad
דייר אל-אסד, دير الأسد
lokal kommune
Deir al-Asad, 2007
Namneopphav: Løveklosteret[1]
Land	Israel
Distrikt	Nord distrikt
Koordinatar	32°56′11″N 35°16′19″E / 32.93639°N 35.27194°E / 32.93639; 35.27194
Areal	4,8 km²
Folketal	8 000  (2011)
Folketettleik	1 667 / km²
Deir al-Asad 32°56′11″N 35°16′19″E / 32.936388888889°N 35.271944444444°E / 32.936388888889; 35.271944444444
Kart som viser Deir al-Asad. Kart som viser Deir al-Asad.
Wikimedia Commons: Deir al-Asad

Deir al-Asad (hebraisk דֵיר אֶל-אַסַד; arabisk دير الأسد) er ein arabisk by i Galilea i Israel, nær Karmiel.^[2] I 2003 vart kommunen Deir al-Asad slått saman med Majd al-Krum og Bi'ina til byen Shaghur, men då bykommuenn vart oppløyst i 2008 vart kommunen oppretta på ny. I 2011 var folketalet 8 000.^[2]

Historie

I krossfarartida var staden ein kristen busetnad, La Bana, med eit kloster kalla opp etter St. Georg i nærleiken. Då Det osmanske riket tok over, vart dei kristne drivne ut av sultan Suleiman I og etterkomarane deira slo seg sidan ned i den nærliggande busetnaden Bi'ina. Landområdet til den opphavleg kristne busetnaden og kloster vart gjeven av sultanen til sjeiken Al-Asad A-Zaffah frå Safed og sistnemnde grunnla den noverande landsbyen.

Deir al-Asad og den nærliggande Bi'ina var begge busette av drusarar då Victor Guérin vitja staden i 1875,^[3] men seint i 1870-åra, hadde dei emigrert til Hauran for å unngå å verte innkalla i den osmanske hæren.^[4] I Palestine Exploration Fund sin Survey of Western Palestine (SWP) i 1881 vart Deir al-Asad skildra som ein landsby med 600 muslimar og nokre ruinar av den originale kristne busetnaden. Han var omgjeven av oliventre og dyrkbar mark, med ei kjelde i nærleiken.^[5]

Byen er hovudsakleg busett av familiane Asadi og Dabbah.

I folketeljinga i 1922, utført av Det britiske mandatet, hadde Dair al-Asad eit folketal på 749, alle muslimar.^[6] I folketeljinga i 1931 hadde Deir al-Asad 858 muslimske innbyggjarar som budde i 179 hus.^[7] I 1945 hadde Deir el Asad 1 100 innbyggjarar, all klassifisert som arabarar. Dei eigde i alt 8 366 dekar med land, medan 7 dekar var offentleg.^[8] 1 322 dekar var plantasjar og irrigerte landområde, der 1 340 vart nytta til korn,^[9] medan 38 dekar var utbygd (urbane) område.^[10]

Før 1962 var landsbyen Deir al-Asad sjølvforsynt med mat. Det vart produsert nok kjøt, frukt, kveite og grønsaker og overskotet vart seld i Akko eller Nasaret. I 1962 vart landområde i Majd al-Kurum-dalen konfiskert for byprosjektet Karmiel, og landsbyen vart derfor strippa for dei mest frodige områda. Berre åslandet i nord, som hovudsakleg bestod av olivenlundar, vart verande i fred. Dette konfikserte landet ruinerte økonomien i Deir al-Asad. I dag driv berre 10 % av arbeidsstyrken på landområdet, og 80 % pendlar dagleg til fabrikkar i Haifa eller arbeider på jødiske gardar.^[11][12]

Kjelder

1. Palmer, 1881, s. 42
2. Lessons in an Arab Israeli Village^{[daud lenkje]}
3. Guérin, 1880, s. 446
4. Firro, 1992, s. 166.
5. Conder and Kitchener, 1881, SWP I, s. 150
6. Barron, 1923, Table XI, Underdistrikt of Akko, s. 36
7. Mills, 1932, s. 100
8. Government of Palestina, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Quoted in S. Hadawi, Village Statistics, 1945. PLO Research Sentral, 1970 s. 40^{[daud lenkje]}.
9. Government of Palestina, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Quoted in S. Hadawi, Village Statistics, 1945. PLO Research Sentral, 1970, s. 80^{[daud lenkje]}
10. Government of Palestina, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Quoted in S. Hadawi, Village Statistics, 1945. PLO Research Sentral, 1970, s. 130^{[daud lenkje]}
11. Gilmour, 1983, s. 108.
12. Amun, Davis, og San´allah, 1977, s. 4–5.

• Denne artikkelen bygger på «Deir al-Asad» frå Wikipedia på engelsk, den 6. desember 2014.
  • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
• Barron, J. B., red. (1923). Palestine: Report and General Abstracts of the Census of 1922. Government of Palestina. 
• Amun, H.; Davis, U.; San´allah, N. D. (1977). Deir al-Asad: The Destiny of an Arab Village in Galilee, in Palestinan Arabs in Israel: Two Case Studies. London: Ithaca Press. 
• Conder, Claude Reignier; Kitchener, Herbert H. (1881). The Survey of Western Palestine: Memoirs of the Topography, Orography, Hydrography, and Archeology 1. London: Committee of the Palestine Exploration Fund. 
• Ellenblum, Ronnie (2003). Frankish Rural Settlement in the Latin Kingdom of Jerusalem. Cambridge University Press. ISBN 0521521874.  (s. 167 - 169 )
• Firro, Kais (1992). A History of the Druze 1. BRILL. ISBN 9004094377. 
• Gilmour, David (1983). Dispossessed: The Ordeal of the Palestinians. Storbritannia: Sphere Books. 
• Guérin, Victor (1880). Description Géographique Historique et Archéologique de la Palestina (på fransk). 3: Galilea, pt. 1. Paris: L'Imprimerie Nationale. 
• Hadawi, Sami (1970). Village Statistics of 1945: A Classification of Land and Area ownership in Palestine. Palestinsk frigjeringsorganisasjon forskingssentral. 
• Hütteroth, Wolf-Dieter; Abdulfattah, Kamal (1977). Historical Geography of Palestine, Transjordan and South Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten, Sonderband 5. Erlangen, Tyskland: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft. ISBN 3-920405-41-2. 
• Mills, E., red. (1932). Census of Palestine 1931. Population of Villages, Towns and Administrative Areas (PDF). Jerusalem: Government of Palestina. 
• Palmer, E. H. (1881). The Survey of Western Palestine: Arabic and English Name Lists Collected During the Survey by Lieutenants Conder and Kitchener, R. E. Transliterated and Explained by E.H. Palmer. Committee of the Palestine Exploration Fund. 
• Petersen, Andrew (2001): A Gazetteer of Buildings in Muslim Palestine: Volume I (British Academy Monographs in Archeology)
• Pringle, Denys (1993), The Churches of the Crusader Kingdom of Jerusalem: A-K (excluding Akko and Jerusalem), Cambridge University Press 

Bakgrunnsstoff

• SWP map III
• Velkomen til Dayr al-Asad