| Driftin' Blues Singel av Johnny Moore's Three Blazers | ||
| B-side |
«Groovy» | |
|---|---|---|
| Språk | engelsk | |
| Utgjeve | Desember 1945 | |
| Innspelt | Los Angeles 14. september 1945 | |
| Sjanger | Blues | |
| Lengd | 3:12 | |
| Selskap | Philo (Cat. nr. 112) | |
| Komponist | Charles Brown | |
| Tekstforfattar | Charles Brown | |
| Låtskrivar(ar) | Charles Brown, Johnny Moore, Eddie Williams | |
| Johnny Moore's Three Blazers-kronologi | ||
| «Baby Don't You Cry» (1945) |
Driftin' Blues | «You Are My First Love» (1946)
|
«Driftin' Blues» eller «Drifting Blues» er ein bluesstandard gjort i vestkyst-bluesstil.[1] Han vart skriven og først spelt inn av Johnny Moore's Three Blazers og vart ein av dei største blueshittane i 1940-åra.[2] I løpet av åra har songen vorte tolka og spelt inn . Den originale «Driftin' Blues» er anerkjend av Blues Hall of Fame og Rock and Roll Hall of Fame.
Johnny Moore's Three Blazers spelte inn «Driftin' Blues» i 1945. Gruppa, stundom kjend som ein «klubb-blues»[3] combo, bestod av Charles Brown (vokal og piano), Johnny Moore (gitar), Eddie Williams (bass) og Johnny Otis (trommer). Songen vart utvikla under dei mange konsertane deira på klubbane i Los Angeles og er tilskriven Brown, Moore og Williams.[2] Songen er ein langsam 12-taktsblues, med Brown på vokal og piano. Brown kommenterte at «det var den første songen er skreiv ned og prøvde å synge».[2] Framføringa deira av songen vart godt teken i mot go førte til platekontrakt med Philo (seinare Aladdin) Records.[2] «Driftin' Blues» vart ein hit go låt 23 veker på Billboard R&B chart.[4] Songen nådde andreplass og stod att som ein av den mestseljande svarte platene i 1945 og 1946.[2]
Sidan songen var populær, tok andre artistar snart til å spele inn songen. Somme følgde originalen, medan andre tolka han forskjellig. Så tidleg som i 1946 spelte ein ung Ray Charles songen regelmessig. Som han kommenterte: «Charles Brown hadde stor innverknad på meg i den tidlege delen av karrieren min, særleg då eg sleit nede i Florida. Eg tenkte mang ein dollar med å imitere han på 'Drifting Blues'. Det var litt av ein song.».[5] I 1950 spelte Lightnin' Hopkins ein heilt annan versjon av songen, berre med seg sjølv på sforsterka gitar. John Lee Hooker gjorde ein liknande versjon i 1961. Billy Eckstine spelte inn songen i 1959 for albumet Basie/Eckstine Incorporated. Chuck Berry spelte inn sin versjon av songen i 1960 for albumet Rockin' at the Hops.
«Driftin' Blues» gjekk igjen inn på listene i 1968 då Bobby «Blue» Bland spelte han inn. Versjonen hans nådde 23. plass og låg elleve veker på R&B-lista.[6] Bland-utgåva nådde òg 96. plass på poplista. På Monterey Pop Festival i 1967 spelte Paul Butterfield Blues Band (med full blåseseksjon) ein ni minuttar lang versjon av songen. Ei anna konsertutgåve, med ein lang gitarsolo, vart spelt inn av Albert King i Fillmore Auditorium i 1968. I 1969 spelte Charles Brown ein oppdatert versjon av «Driftin' Blues».[7] Eric Clapton gjorde fleire versjonar av songen, mellom anna for konsertalbumet E. C. Was Here i 1975 og som ein akustisk song (som «Driftin'») for From the Cradle i 1994.
Songen vart innlemma i Blues Hall of Fame i 1989 i kategorien «Classics of Blues Recordings»[8] og vart med på lista til Rock and Roll Hall of Fame over dei 500 songane som forma Rock and Roll".[9]