Hammartå (av lat. digitus malleus) er ei misdanning i det proksimale interfalangealleddet i den andre, tredje eller fjerde tåa som fører til permanent bøyging på ein slik måte at det liknar ein hammar.[1][2] Klubbetå eller kølletå er ein liknande tilstand som råkar det distale interfalangealleddet.[3][4][5]
Klotå er ein liknande tilstand med dorsifleksjon av den proksimale falang på metatarsofalangealleddet, kombinert med fleksjon av det proksimale og distale interfalangealleddet. Klotå kan ramme den andre, tredje, fjerde eller femte tåa.
Hammartå skuldast ofte tronge sko som tvingar tåa til å bøyge seg, og kan oppstå etter bruk av overdrivne høghela sko eller sko som er for korte eller tronge for foten.[6] Langvarig bøyging av tærna kan føra til at musklane blir kortare, slik at misdanninga oppstår. Det oppstår ofte i kombinasjon med ilk eller andre fotlidingar, og særleg ilkar kan tvinge stortåa innover (hallux valgus) slik at den presser mot dei andre tærna. Det kan også skuldast skade i musklar, nervar eller ledd som fylgje av andre tilstandar, slik som artrose, leddgikt, hjerneslag, Charcot-Marie-Tooths sjukdom, komplekst regionalt smertesyndrom eller diabetes.[1][2][7] Det kan også sjåast ved Friedreichs ataksi.
Det er ofte tilstrekkeleg med ein kombinasjon av fysioterapi og bruk av mjuke og romslege sko. I meir alvorlege eller langvarige høve kan det vere naudsynleg med kiropodi (hammartåoperasjon) for å rette på misdanninga. Lege kan gje treningsråd som kan bidra til å strekke og forlenge musklane. Slike treningar går typisk ut på å strekke tærna, og bruke dei til å plukke opp gjenstandar frå golvet. I ledige stunder kan ein legge eit handkle under foten og bruke tærna til å krølle handkleet. Det finst også regulering som presser ned tærna slik at musklane blir tvinga ut.