L'estro Armonico

L'Estro Armonico, Op. 3, («Harmonisk inspirasjon» på italiensk) er ei samling av tolv solokonsertar ein, to og fire fiolinar skriven av Antonio Vivaldi og publisert i Amsterdam i 1711. Dette var den første solokonsertsamlinga til Vivaldi og eit av dei viktigaste verka frå denne tida, som inspirerte mange komponistar, som lagde tusenvis av imitasjonar på første halvdel av 1700-talet. Samlinga la i røynda grunnlaget for solokonsert-formatet på 1700-talet.^[1] Ho forsterka ryet til Vivaldi som Il Prete Rosso (Den raude presten). Vivaldi-forskaren Michael Talbot gjekk så langt som å seie at «verka er kanskje den viktigaste samlinga av instrumental musikk som kom på heile 1700-talet».^[2]

Samlinga vart stort sett sett saman i kronologisk rekkefølgje. Desse konsertane vert ofte kalla concerti grossi sidan det vert nytta eit concertino-aktig ensemble (solocello er ofte nytta).

Samlinga var tileigna storhertug Ferdinand av Toscana.

Konsertane

Verka har følgjande satsar

L'Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 1 i D-dur for fire fiolinar og strykarar, RV 549:

1. Allegro
2. Largo e spiccato
3. Allegro

L’Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 2 i G-moll for to fiolinar, cello og strykarar, RV 578:

1. Adagio e spiccato
2. Allegro
3. Larghetto
4. Allegro

L'Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 3 i G-dur for fiolin og strykarar, RV 310:

1. Allegro
2. Largo
3. Allegro

L’Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 4 i E-moll for fire fiolinar og strykarar, RV 550:

1. Andante
2. Allegro assai
3. Adagio
4. Allegro

L'Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 5 i A-dur for to fiolinar og strykarar, RV 519:

1. Allegro
2. Largo
3. Allegro

L’Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 6 i A-moll for fiolin og strykarar, RV 356:

1. Allegro
2. Largo
3. Presto

L’Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 7 i F-dur for fire fiolinar, cello og strykarar, RV 567:

1. Andante
2. Adagio
3. Allegro - Adagio
4. Allegro

L’Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 8 i A-moll for to fiolinar og strykarar, RV 522:

1. Allegro
2. Larghetto e spiritoso
3. Allegro

L'Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 9 i D-dur for fiolin og strykarar, RV 230:

1. Allegro
2. Larghetto
3. Allegro

L’Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 10 i H-moll for fire fiolinar, cello og strykarar, RV 580:

1. Allegro
2. Largo - Larghetto
3. Allegro

L'Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 11 i D-moll for to fiolinar, cello og strykarar, RV 565:

1. Allegro - Adagio e spiccato - Allegro
2. Largo e spiccato
3. Allegro

L'Estro Armonico, Op. 3, Konsert nr. 12 i E-dur for fiolin og strykarar, RV 265:

1. Allegro
2. Largo e spiccato
3. Allegro

Transkripsjonar

Johann Sebastian Bach transkriberte seinare seks konsertar frå denne samlinga. Konsertane nr. 3, 9 og 12 vart arrangert for klaver og er katalogisert som BWV 978, 972 og 976. Konsertane nr. 8 og 11 vart solokonsertar for orgel, BWV 593 og 596. I tillegg vart dei konsert nr. 10 omarbeidd til Konsert for fire cembalo og strkarar, BWV 1065.

Kjelder

• Delar av denne artikkelen bygger på «L'estro Armonico» frå Wikipedia på engelsk, den 21. juli 2010.
  • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:

1. Violin Concerto, for violin, strings & continuo in G major ("L'estro armonico" No. 3), Op. 3/3, RV 310 på Allmusic av Robert Cummings. Henta 21. juli 2010.
2. Sitert av H. C. Robbins Landon, Vivaldi: voice of the baroque, s. 42, University Of Chicago Press (1996), ISBN 978-0-226-46842-6

Bakgrunnsstoff

• L'estro Armonico: Fritt tilgjengelege notar på International Music Score Library Project.
• More on L’estro Armonico
• Partitur for dei tolv konsertane - PDF og CFT(DMuse Viewer) format