Nahr al-Kalb | |||
elv | |||
Kristen heilagdom oppom Hundeelva
| |||
Land | Libanon | ||
---|---|---|---|
Koordinatar | 33°57′N 35°36′E / 33.950°N 35.600°E | ||
Lengd | 35 km | ||
Kjelde | Nær Jeitagrotta | ||
Munning | Middelhavet | ||
Nahr al-Kalb 33°57′28″N 35°35′46″E / 33.95774°N 35.5962°E | |||
Kart som viser Nahr al-Kalb.
| |||
Wikimedia Commons: Nahr al-Kalb |
Nahr al-Kalb (arabisk نهر الكلب, namnet tyder 'Hundeelva') er ei elv i Libanon. Ho renn 35 km frå ei kjelde i Jeita nær Jeitagrotta til Middelhavet.
Nahr al-Kalb heitte i antikken Lycus[1] eller Lykos, gresk for 'ulv'.[2] Ein avtale frå 1200-talet fvt. konkluderer med at Ramses II sette Nahr al-Kalb som grensa mellom Egypt og områda til hetittane.
Ei rekkje generalar og erobrarar har gjennom tidene reist monument ved munningen til Nahr al-Kalb. Ramses II, Nebudkanesar, Esarhaddon, Caracalla, og sjølv dei armeane til det moderne Frankrike og Storbritannia har gjort dette.[3][4][2]
I 1946 vart det reist eit monument her som feira sjølvstendet til Libanon, som kom i 1943. I 2000 prøvde libanesiske demonstrantar, mellom dei den tidlegare generalen og politikaren Michel Aoun, å reise to nye monument, eit som markerte at israelske soldatar forlét Libanon, og det andre for den venta tilbaketrekkinga av syriske styrkar.
I 2005 vart minnesstelene ved elva oppført på UNESCO sitt Memory of the World.[4]