Robert Roosevelt | |||
| |||
Fødd | 7. august 1829 New York by | ||
---|---|---|---|
Død | 14. juni 1906 (76 år) | ||
Statsborgar av | USA | ||
Parti | Det demokratiske partiet i USA | ||
Yrke | politikar, diplomat, advokat, skribent | ||
Mor | Margaret Barnhill | ||
Far | Cornelius Roosevelt | ||
Ektefelle | Marion O'Shea Roosevelt | ||
Barn | Granville Roland Fortescue, John Ellis Roosevelt, Robert B. Roosevelt, Jr. | ||
Alle verv |
Robert Barnhill Roosevelt, òg kjend som Robert Barnwell Roosevelt, (7. august 1829–14. juni 1906) var ein amerikansk sportsmann, forfattar og politikar som var medlem av Representanthuset i USA frå New York (1871-1873) og var ambassadør til Nederland (1888-1889).[1][2] Han var òg medlem av familien Roosevelt og ein onkel til den amerikanske presidenten Theodore Roosevelt.
Robert Roosevelt var fødd i New York[3] som son av forretningsmannen Cornelius Van Schaack «C.V.S.» Roosevelt og Margaret Barnhill. Han hadde tre eldre brør, Silas, Jakob og Kornelius, og to yngre brør, Theodore og William. Han var ein onkel til president Theodore «T.R.» Roosevelt, Jr. og grandonkel til førstedame Anna Eleanor Roosevelt. Som ein Oyster Bay-Roosevelt, og gjennom forfaren sin Cornelius Van Schaack, Jr., var han ein etterkommar av den nederlandsk-amerikanske Schuyler-familien.[4]
Roosevelt studerte juss, og fekk åtgang til New York State Bar i 1850. Han byrja å praktisera i New York.[2] Under den amerikanske borgarkrigen var han ein aktiv demokrat, og ein av grunnleggjarane av Allotment Commission og Loyal National League.[5]
Den fyrste erfaringa hans i politikken var i organisasjonen Citizens' Association på då William «Boss» Tweed hadde mykje makt i New York. I fleire år redigerte han Citizens' Association sitt organ, New York Citizen, fyrst i lag med Charles G. Halpine og seinare, etter at Halpine døydde, på eiga hand. Han var ein av grunnleggerne av Komiteen for Setti og den første vise-presidenten for Reformklubben.[5]
Roosevelt blei vald som demokratisk representant til den 42. kongressen (4. mars 1871–3. mars 1873).[2] Sjølv om presset frå demokratiske organisasjonar som var imot Tammany og Boss Tweed tvinga Tammany Hall til å godkjenna nominasjonen sin, fordømte han denne organisasjonen,[5] og gjorde mykje for å bidra til å bryta han opp.[6]
Roosevelt var trustee som representerte byen New York for New York and Brooklyn Bridge frå 1879 til 1882.[2] Han var med til å oppretta dei betalte brann- og helsedepartementa i New York by. Han var medlem av bystyret til New York.
Han blei utnemnd av president Grover Cleveland som ambassadør til Nederland, og hadde stillinga frå 10. august 1888 til 17. mai 1889. Han var kasserar for Den demokratiske nasjonale komiteen i 1892.[2] I 1893 utnemnde president Cleveland han til sekretær for ambassaden i London som løn for eit kampanjebidrag på 10 000 dollar.[7]
Roosevelt var ein tidleg fiskar og naturvernar. Han organiserte fleire klubbar for å avskaffe den massive slakta av vilt. Han er rekna for å ha påverka brorsonen sin, Theodore Roosevelt, til å også bli naturvernar. Han grunnla sjølv Fiskerikommisjonen i New York i 1867, og blei utnemnd til ein av dei tre fiskekommisjonærane. Han var fiskekommissær i 20 år, 1868-1888, ei uløna stilling.[2] Rapportane til kommisjonen blei utarbeidde av han, og førte til at liknande kommisjonar blei utnemnde i andre statar.
I mange år var han president for Fish Culture Association, New York Sportsman's Club og for International Association for the Protection of Game. Han var medlem av American Association for the Advancement of Science.[5] Som medlem av Kongressen i USA stod han bak lovforslaget om å oppretta United States Fish Commission.[8]
Roosevelt var ein populær forfattar og ein ven av forfattarar som Oscar Wilde. [9] Han skreiv til tider under pseudonyma Barnwell eller Ira Zell.[10] Han redigerte Works of Charles G. Halpine, og gav ut eit memoar i 1869.
Nevøen hans Theodore Jr. nemnde Robert som den fyrste som skreiv ned «Br'er Rabbit»-soger, som var blitt munnleg overført av slavar, og publiserte dei i Harper's, der dei ikkje vekte merksemd. Dette var mange år før Joel Chandler Harris gav ut sogene i The Atlanta Journal i 1879.