Storglaciären | |||
isbre | |||
Den sørlege akkumleringssonen til Storglaciären
| |||
Område | Kiruna kommun i Sverige | ||
---|---|---|---|
Type | Dalbre | ||
Areal | 3,1 km² | ||
Lengd | 3,5 km | ||
Tjukn | Snitt: 93 m Maksimum: 255[1] m | ||
Status | I tilbaketrekking sidan 1910[1] | ||
Storglaciären 67°54′N 18°34′E / 67.9°N 18.57°E | |||
Wikimedia Commons: Storglaciären |
Storglaciären er ein isbre (svensk: glaciär) i Tarfaladalen på austsida av Kebnekaise i Lappland i Sverige.
Isbreen vart først dokumentert av geologen Fredrik Svenonius og vart fotografert av han alt i 1886. Storglaciären kom til å bli hovudsakleg studieobjekt for Tarfala forskningsstation då han vart grunnlagt på 1940-talet og måleseriane av Storglaciärens massebalanse, som starta i 1946, er den lengste i verda.[2] Den langvarige forskinga som er driven på isbreen gjer at han i dag tilhøyrer dei mest kartlagde breane i verda.
Storglaciären er ca. 3,5 km lang og har eit areal på 3,1 km². Han strekkjer seg frå kring 1700 meters høgd ned til kring 1150 meter over havet. I snitt er isen 100 meter tjukk og på det meste 250 meter. Breen rykte kraftig fram på 1800-talet og nådde ein den maksimale utbreiinga si kring 1910 då han atter vart fotografert av Svenonius. Deretter har fronten trekt seg tilbake om lag 500 meter til dagens posisjon.[3]