Tel as-Sabi | |||
תֵּל שֶׁבַע, تل السبع | |||
lokal kommune | |||
Tel as-Sabi frå Tel Be'er Sheva
| |||
Land | Israel | ||
---|---|---|---|
Distrikt | Det sørlege distriktet | ||
Koordinatar | 31°14′48.12″N 34°51′21.96″E / 31.2467000°N 34.8561000°E | ||
Areal | 5 km² | ||
Folketal | 15 700 (2010) | ||
Folketettleik | 3 140 / km² | ||
Grunnlagd | 1967 | ||
Borgarmeister | Musa Abu Isa[1] | ||
Tel as-Sabi 31°14′57″N 34°51′34″E / 31.249166666667°N 34.859444444444°E | |||
Kart som viser Tel as-Sabi.
| |||
Wikimedia Commons: Tel Sheva |
Tel as-Sabi eller Tel Sheva (arabisk تل السبع, hebraisk skrift תֵּל שֶׁבַע) er ein beduinsk by (lokal kommune) i Det sørlege distriktet i Israel, nær Beersheba.
I følgje Israelsk statistisk sentralbyrå (CBS) var folketalet i Tel as-Sabi 15 700 i desember 2010.[2]
Tel as-Sabi, den første beduinske kommunen i Israel, vart grunnlagd i 1967[3] som ein del av eit statleg prosjekt for å få faste bustader til beduinane og vart ein lokal kommune i 1984. Han er ein av sju beduniske kommunane i Negevørkenen med godkjende planar og utvikla infrastruktur.[4]
Før opprettinga av Israel, var Negev-beduinar eit delvis nomadisk samfunn som hadde vore gjennom ein prosess for å bli bufaste sidan osmansk styre i regionen. Dei fleste forskarane er samde i at beduinane kom til Negev kring 1800, men det er spor etter dei tidlegare òg.[5]
Under Det britiske mandatet gav ikkje styresmaktene eit lovverk til å avgjere og bevare kven som eigde landområda. For å få orden på dette vart landpolitikken til Israel i stor grad tilpassa dei osmanske landreguleringane frå 1858 som det føregåande lovverket. Dermed nasjonaliserte Israel det meste av Negev ved hjelp av statlege landreguleringar frå 1969.[5]
Israel heldt fram linja for å få fast bustad for Negev-beduinane, som dei osmanske styresmaktene tvinga på dei, og det omfatta først regulering og flytting. I 1950-åra flytta Israel to tredjedelar av Negev-beduinane til eit område som var under krigsrett.[5]
Det neste steget var å opprette sju kommunar spesielt for beduinane med betre levevilkår, skikkeleg infrastruktur og og gode offentelge tenester innan helse og utdanning. Men ikkje alle beduinane gjekk med på å flytte frå telta sine til leilegheitene og husa som staten hadde laga for dei. Kring 60% av beduinane i Israel bur i planlagde landsbyar som Ar'arat an-Naqab, medan resten bur i ulovlege heimar spredd over heile Nord-Negev.[6]
Sidan Tel as-Sabi var den første beduinske kommunen i Israel, vart det gjort mange feil av planleggjarane og styresmaktene.[3] Styresmaktene prøvde å lære frå dette då dei planla og bygde nye beduin-landsbyar og byar.