{{Dialè
Donadas personalas | |
---|---|
Activitat | |
Activitat | 1252–1265 |
Movement | Musica medievala e Poesia trobadoresca |
Bertran Carbonèu[1], dich tanben Carbonèu de Marselha[2] (Bertran Carbonel en occitan ancian) foguèt un trobador occitan dau sègle XIII[3] que se'n sap solament que demorava en Marselha ai darriers ans dau sègle xiii e qu'aperteniá a una familha nòbla, mas arruïnada. Lo tèxte de sei poesias fa creire qu'aguèt coma protectors a Anfós X de Castelha, au comte Enric II de Rodés (1274-1302) e a Bertran dei Bauç, prince d'Aurenja e comte de Avelino (1282-1335). Paul Meyer jutja fòrça severament sei òbras, en lei qualificant de imitacions de Pèire Cardenau; maugrat tot, se li pòt pas negar una erudicion superiora a la dei poètas coetanis, doncas que sovintegen lei citas de Juvenal, Ovidi, Oraci e Terenci. Daissèt 18 poesias liricas, 71 coblets espars, divèrs sirventés, en lei qu'ataca fòrtament ai clèrgues, e divèrsas tençons; doas d'aquelei tençons son originalas tençons fictivas ambe son cavau.
D'entre lo listat de gaireben un centenat de poèmas atribuits, se soslinhan lei doas tençons fictivas ambe son cavau: