Las gòrjas de Tarn son una clusa cavada per Tarn entre lo Causse Mejan e lo Causse de Sauvatèrra. Aquelas clusas se tròban subretot dins lo departament francés de Losera, e un pauc dins Avairon.
Tarn a sa font sul Mont Losera e tot sortissent d'aquel massís granitic lo riu abòrda los Grands Causses. La traversada d'aquela zona calcària se fa per una clusa fòrça prigonda (entre 400 e 600 m) que lo riu a cavada amb lo temps entre Quesac e Lo Rosièr sus una longor de 53 km. Las gòrjas son cavadas dins de calcaris de l'èra segondària e segon las estapas d'aquela edat: a la basa de barras dolomiticas, seguent en dessús un tèrme clinat, e fin finala se per de grands bauces verticals. Aquela arquitectura relativament simpla caracteriza la partida aval de las gòrjas (entre las Vinhas e lo Rosièr) mas en amont, la preséncia de falhas (falha de Nautariba, accident submeridian de Santa Enimia que travèrsa tanben tot lo Causse Mejan) ne fa la geologia pus complèxa. Aquelas falhas son a l'origina de doas resurgéncias de debit fòrça important dins la region de Santa Enimia : la font de Burla e la font de Cossac, aquela tombant en cascada dins Tarn[1]. Las aigas d'aquelas fonts venon d'una partida importanta del Causse de Sauvatèrra e que de l'autre costat del la riu venon, amb la resurgéncia de Castelboc, tanben fòrta, del Causse Mejan (fins a l'aven d'Ures).
D'amont cap aval, las gòrjas de Tarn :
Las gòrjas de Tarn son un site classat per França coma site naturel classé[2].
Lo clima es fòrça mens rude que suls planòls que las enròdan, a causa subretot de la diferéncia d'altitud. L'ensolelhament es fòrça important, lo clima de tipe mediterranèu.
Se tròba de long de Tarn una seria de castèls situats prèp lo uns dels autres. E mai d'un sus la comuna de Santa Enimia : Castelboc, La Casa, Nautarivas, ... E tanben a La Malena e pus en amont, coma a Sent Roma de Dolanh.
Lo principal axe de desvolopament d'aquela region es lo torisme amb las activitats coma: