La nacionalitat espanhòla es lo rapòrt juridic entre los ciutadans espanhòls e lo reialme d'Espanha, que liga una persona fisicament a aquel estat civil. La nacionalitat espanhòla s'aquerís principalament per jus sanguinis.[Nòta 1] L'article 11 de la Constitucion espanhòla de 1978 fach referéncia a la nacionalitat espanhòla malgrat qu'el estipula qu'una autra lei reglamentarà la faiçon dont es aquesida o perduda.[1]
La nacionalitat espanhòla s'aqueriguèt generalament:
per filiacion d'un mainatge biologic o adoptiu d'un paire o una maire que possedís la nacionalitat espanhòla, pòt impòrta lo luòc d'origina del mainatge.
a títol excepcional, un mainatge nascut en Espanha dont l'un dels parents ès nascuts en Espanha; quand los parents non pas la nacionalitat espanhòla; alara que cap de leis dels parents estrangièrs atribuïsson pas la nacionalitat del país d'origina e que los parents son desconeguts.[2]
Espanha permet lo jus solis,[Nòta 2] la nacionalitat per residéncia pòt pas aquerida per la persona se residís en Espanha legalament, de faiçon ininterrompuda e continua abans la somission de la demanda d'aquisicion de la nacionalitat espanhòla.[3]
dètz ans: demarchas de naturalizacion per la residéncia abitualas;
cinc ans: se l'individú a fach la demanda d'asil en Espanha;
S'emancipar, residir a l'estrangièr e aquerir volontàriament una autra nacionalitat. Los emancipats resident a l'estrangièr e utilizan pendent tres ans exclusivament la Nacionalitat qu'avián atribuïda abans l'emancipacion. Los espanhòls emancipats qu'an una autra nacionalitat resident abitualament a l'estrangièr e i renóncian volontàriament. Dins lo cas d'Espanhòls nascuts a l'estrangièr e espanhòls perque son nascuts d'un paire o d'una maire espanhòls egalament nascuts a l'estrangièr, perdràn lor nacionalitat espanhòla se, dins los tres ans segon l'emancipacion o la majoritat, declaran pas lor volontat de conservar l'espanhòl.
Los espanhòls que son pas d'origina perdràn la nacionalitat espanhòla s'utilizaràn lor nacionalitat d'origina pendent un periòde de tres ans o se dintran volontàriament al servici de las armas o exercisson una carga politica dins un Estat estrangièr contra la defensa exprèssa del Governament.[5]
Segon l'indici de las restriccions de visa 2020, los titulars d'un passapòrt espanhòl pòdon visitar 190 païses sens visa o amb aguèt per mira de l'arribada. Dins l'indici, Espanha se situa al 4en reng en tèrmes de libertat de viatjar. La nacionalitat espanhòla es classada onzena dins l'indici de nacionalitat (QNI). Aquel indici diferís de l'indici de las restriccions de visa, que se concentra sus de factors extèrns, sustot la libertat de viatjar. Lo QNI considèra, en mai, la libertat de viatjar sus de factors intèrns tals coma la patz e l'estabilitat, la fòrça economica e lo desvolopament uman.[6]
↑(es)Informacíon general sobre nacionalidad española, Dirección General de Comunicación, Diplomacia Pública y Redes, Ministerio de Asuntos Exteriores, Unión Europea y Cooperación ─ sus www.exteriores.gob.es.
↑Visados, Dirección General de Comunicación, Diplomacia Pública y Redes, Ministerio de Asuntos Exteriores, Unión Europea y Cooperación ─ sus www.exteriores.gob.es.