ସତ୍ରୀୟା ନୃତ୍ୟ

ସତ୍ରୀୟା ଏକ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ଭାରତୀୟ ନୃତ୍ୟ ଅଟେ ଯାହା ନିଜ ପୂର୍ବୀ ରାଜ୍ୟ ଆସାମରେ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥିଲା ।

ସତ୍ରୀୟା ନୃତ୍ୟ (ଅସମୀୟା: সত্ৰীয়া), କିମ୍ବା ସତତ୍ର୍ୟ ନୃତ୍ୟ ଏକ ପ୍ରମୁଖ ଭାରତୀୟ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ନୃତ୍ୟ ଅଟେ ।[୧][୨] ଆସାମର କୃଷ୍ଣ କେନ୍ଦ୍ରିତ ବୈଷ୍ଣବବାଦ ମଠ ମାନଙ୍କରେ ଉତ୍ପତ୍ତି ସହିତ ଏହି ନୃତ୍ୟ-ନାଟକ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଳା ଅଟେ, ଏବଂ ଏହାର ଶ୍ରେୟ 15ବିଂ ସଦୀ "ଭକ୍ତି ଆନ୍ଦୋଳନ" ଏବଂ "ସନ୍ଥ ଶ୍ରୀମାନ ଶଙ୍କରଦେବ"ଙ୍କ ନାମରୁ ନିଆଯାଇଛି ।[୧][୩][୪]

ସତ୍ରୀୟା ର ଏକ ନାଟକର ନାମ ଅଙ୍କ୍ୟା ନାଟ କୁହାଯାଏ, ଯାହା ଏକ ଗାଥା ଗୀତ, ନୃତ୍ୟ ଏବଂ ନାଟକ ମାଧ୍ୟମରେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ଧାର୍ମିକକୁ ଯୋଡ଼ିଥାଏ ।[୫][୬] ନାଟକ ସାଧାରଣତଃ ନୃତ୍ୟ ସମୁଦାୟ କକ୍ଷ (ନାମଘରରେ କରାଯାଇଥାଏ[୬]) ମଠ ମନ୍ଦିର (ସତ୍ରା ର) । ଏହି ବିଷୟ କୃଷ୍ଣ ଏବଂ ରାଧାଙ୍କୁ ସମ୍ବୋଧିତ କରିଥାଏ, କେବେ-କେବେ ବିଷ୍ଣୁ ଅବତାର ଯେପରି ରାମ ଏବଂ ସୀତା ।

2000 ଦଶକରେ ସତ୍ରୀୟା ନୃତ୍ୟ ଭାରତର ସଙ୍ଗୀତ ନାଟକ ଏକାଡେମୀଦ୍ୱାରା ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ନୃତ୍ୟ ରୂପେ ମାନ୍ୟତା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥିଲା । ଆଧୁନିକ ସତ୍ରୀୟା ନୃତ୍ୟ ବହୁ ବିଷୟ ଏବଂ ନାଟକକୁ ଖୋଜିଥିଲେ ଏବଂ ସାରା ଦୁନିଆରେ ଏହାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲେ ।[୭]

ଗ୍ୟାଲେରି

[ସମ୍ପାଦନା]
  • ରାମକୃଷ୍ଣା ତାଳୁକଦାରଦ୍ୱାରା ସତ୍ରୀୟା ମୁଦ୍ରା
    ରାମକୃଷ୍ଣା ତାଳୁକଦାରଦ୍ୱାରା ସତ୍ରୀୟା ମୁଦ୍ରା
  • ଆସାମରେ ମଠ ଏବଂ ମନ୍ଦିରକୁ "ସତ୍ରାସ" କୁହାଯାଏ , ଯାହା ସତ୍ରୀୟା ପାଇଁ ନୃତ୍ୟ କକ୍ଷ (ନାମଘର) ଅଟେ ।
    ଆସାମରେ ମଠ ଏବଂ ମନ୍ଦିରକୁ "ସତ୍ରାସ" କୁହାଯାଏ , ଯାହା ସତ୍ରୀୟା ପାଇଁ ନୃତ୍ୟ କକ୍ଷ (ନାମଘର) ଅଟେ ।
  • ସତ୍ରୀୟା ନୃତ୍ୟର ଏକ ପାରମ୍ପରିକ ଆସନ
    ସତ୍ରୀୟା ନୃତ୍ୟର ଏକ ପାରମ୍ପରିକ ଆସନ
  • ପରମ୍ପରାଗତ ସତ୍ରୀୟା ନୃତ୍ୟର ବସ୍ତ୍ର ଏବଂ ଆସାମର ଆଭୂଷଣରେ ସୁସଜ୍ଜିତ ସତ୍ରୀୟା ନୃତ୍ୟାଙ୍ଗନା କୃଷ୍ଣାଶ୍ରୀ କଶ୍ୟପ
    ପରମ୍ପରାଗତ ସତ୍ରୀୟା ନୃତ୍ୟର ବସ୍ତ୍ର ଏବଂ ଆସାମର ଆଭୂଷଣରେ ସୁସଜ୍ଜିତ ସତ୍ରୀୟା ନୃତ୍ୟାଙ୍ଗନା କୃଷ୍ଣାଶ୍ରୀ କଶ୍ୟପ

ଆଧାର

[ସମ୍ପାଦନା]
  1. ↑ ୧.୦ ୧.୧ Frank Burch Brown (2014). The Oxford Handbook of Religion and the Arts. Oxford University Press. pp. 193–195. ISBN 978-0-19-517667-4.
  2. ↑ Williams 2004, pp. 83–84, the other major classical Indian dances are: Bharatanatyam, Kathak, Odissi, Kathakali, Kuchipudi, Cchau, Manipuri, Yaksagana and Bhagavata Mela.
  3. ↑ Shovana Narayan (2011). The Sterling Book of INDIAN CLASSICAL DANCE. Sterling Publishers. pp. 73–74. ISBN 978-81-207-9078-0.
  4. ↑ Farley P. Richmond, Darius L. Swann & Phillip B. Zarrilli 1993, p. 22.
  5. ↑ Ankiya Nat, UNESCO: Asia-Pacific Database on Intangible Cultural Heritage (ICH), Japan
  6. ↑ ୬.୦ ୬.୧ Lavanya Vemsani (2016). Krishna in History, Thought, and Culture: An Encyclopedia of the Hindu Lord of Many Names. ABC-CLIO. pp. 12–13. ISBN 978-1-61069-211-3.
  7. ↑ Sunil Kothari (2012). Urmimala Sarkar Munsi and Stephanie Burridge (ed.). Traversing Tradition: Celebrating Dance in India. Routledge. pp. 23–24. ISBN 978-1-136-70379-9.